پدر

خبر شهادت سیدهادی و سه نفر از دوستانش روز جمعه رسید. روز بعدش یک همایش بزرگ در پشتیبانی از مقاومت داشتیم و در برنامه چنین پیش‌بینی شده بود که در آغاز برنامه به مناسبتی ذکر مصیبت حضرت سیدالشهداء و عزاداری باشد. زمانی که خبر شهادت سیدهادی اعلام شد، من سعی کردم بخش عزاداری از برنامه حذف شود تا مبادا بعضی فکر کنند این بخش اختصاصاً برای سیدهادی و دوستانش اضافه شده...

به هر حال من باید بعد از ذکر مصیبت سخن‌رانی می‌کردم. وقتی بالا رفتم یک‌باره ده‌ها دوربین تلویزیونی با لامپ‌های بزرگ و نورهای قوی روبه‌رویم قرار گرفت. حرارت بیش از حد تحمل بود. مخصوصا با توجه به این‌که این پروژکتورها حرارت زیادی دارند و جلوی دید را هم می‌گیرند و این مشکل در مورد کسی که مثل من عینک داشته باشد شدیدتر است.

سخن‌رانی را آغاز کردم و طبق معمول صحبت کردم، اما در یک لحظه احساس کردم که دیگر هیچ‌چیزی نمی‌بینم چون عرق از صورتم سرازیر بود و شیشه‌ی عینک را گرفته بود. خواستم دست دراز کنم و از جعبه دستمال کاغذی روی میز جلویم دستمال بردارم و عرق را پاک کنم-لااقل از شیشه‌ی عینک- ولی دستم پیش نرفت، چون فکر کردم در میان این دوربین‌هایی که در حال فیلم‌برداری هستند حتماً بعضی‌ها فیلم را در اختیار شبکه‌های مختلف از جمله شبکه‌های تلویزیونی اسرائیل قرار می‌دهند و در این صورت همه تصور می‌کنند من دارم اشکم را پاک می‌کنم نه عرق را... ترجیح دادم حتی اگر در قطرات عرق غرق شوم، تصویر یک پدر دردمند از کشته شدن فرزند را در اختیار دشمن نگذارم که پشت تریبون در حال گریه است، در حالی که دیگران را به شهادت و جهاد دعوت می‌کند...

ترجمه‌ی بخشی از سخنان شهید سیدحسن نصرالله در مصاحبه با یکی از مجلات فرانسوی، درباره شهادت فرزندشان، سیدهادی؛ مأخذ: کتاب «نصرالله» به کوشش محمدرضا زائری، صص 53 و 54

نقطه‌چین‌های بین متن، جاهایی هستند که تلخیص شده‌اند.

---

نشانی مأخذ عکس در تارنمای نگاره

لطیفه و نکته

فرماندهی از سربازش پرسید در جنگ کِی پیش‌روی می‌کنیم و کی عقب‌نشینی؟ گفت: وقتی دشمن از جلو حمله کرد عقب‌ می‌نشینیم و اگر از پشت‌سر حمله کرد پیش می‌رویم. حکایت طیف‌های غربگرای ما هم همین است؛ مذاکره تحت هر شرایطی! ذهنیت غلطی دارند و بر آن اصرار می‌ورزند: مذاکره کنیم تا سایه جنگ از سر کشور کنار برود.

چرا نمی‌خواهند بفهمند که دقیقا وسط مذاکره با آمریکا جنگ شد! 

بیماری غرب‌گرایی

تاریخ یکی دو قرن اخیر را که مرور می‌کنیم می‌بینیم، شاید آنقدری که از غربگراهای داخلی ضربه خورده‌ایم از خود غرب ضربه نخوردیم. اساساً اگر خیال‌باف‌های غرب‌گرا خواسته یا ناخواسته برای اجنبی کوچه باز نکنند، اجنبی کاری از پیش نمی‌بَرَد. دوره قجر و پهلوی همین بود؛ حالا هم همین است.

وقتی حتی بعد از تجاوز نظامی آمریکا به تاسیسات هسته‌ای‌ کشورمان، همین طیف مذاکره با آمریکا را حلّال مشکل و مانع جنگ می‌داند، انتظار دارید غرب چه موضعی بگیرد و چگونه رفتار کند؟!

ایران همدل: همنوعان‌مان را دریابیم

پویش «ایران همدل» مرتباً فیلمهای توزیع کمکهای مردم ایران به آن دسته از مردم غزه را که به آنان دسترسی هست، منتشر میکند. بعلاوه، چندی پیش در پیامرسان «بله»، گلریزان «عاشقان کربلا» را آغاز کرد تا با کمک مردم، 20 میلیارد تومان برای تامین نان عزیزانمان در غزه گردآوری شود که به لطف خدا و با همت مردم بیش از 17 میلیارد تومان آن تا امروز تامین شده.

تقریبا 3 روز زمان باقی است و سهم هر نفر 200,000 تومان است و هر که بخواهد میتواند بیشتر از یک سهم نیز کمک کند. هرکس میتواند به این پویش بپیوندد و اگر پرداخت چنین مبلغی ممکن نبود، با مراجعه به تارنمای ایران همدل هراندازه که میتواند کمک کند. حتی هزینه یک نان را دستکم نگیریم. مهم خدای متعال است که قبول کند.

ان شاء الله

نشانی گلریزان 20 میلیارد تومانی «ایران همدل» در پیامرسان بله

دشمنان‌مان در دشمنی با ما با یکدیگر متحدند؛ ما از دوستان‌مان غافل نشویم.

دو اسرائیل کوچک

ما در شمال و جنوب مرزهای کشورمان دو اسرائیل کوچک داریم: جمهوری آذربایجان تحت حکومت رژیم الهام در شمال و امارات متحده در جنوب.

دست هر دو آنها در دست رژیم صهیونیستی است.