ائتلاف وحوش

آمریکا می‌خواهد برای مقابله با حملات یمنی‌ها علیه کشتی‌های اسرائیلی یا کشتی‌هایی که عازم سرزمین‌های اشغالی هستند، در دریای سرخ ائتلاف تشکیل دهد. ظاهرا انگلیس و فرانسه و ایتالیا بخشی از ائتلاف هستند و بعید نیست هلند و کانادا و چند دولت شرور دیگر هم عملاً به آن‌ها بپیوندند. از بین کشورهای اسلامی فقط حکام ابله بحرین چراغ سبز نشان داده‌اند. حالا ائتلاف این اوباش مهم نیست، رویداد جدیدی هم نیست، عرضم چیز دیگری است.

چنین شراکت شرارت‌باری یعنی:

• غربی‌های مدعی تمدن و انسانیت هرکاری می‌توانند می‌کنند تا رژیم صهیونیستی آسوده به کشتارهایش در غزه و البته کرانه باختری ادامه دهد (هنوز در توهم نابودی حماس هستند).
• کشتار بیش از 19000 غیرنظامی (تاکنون) که اکثرشان زن و کودک هستند، برای‌شان اهمیتی ندارد اما زیان‌های مالی را برنمی‌تابند.  
• به حول و قوه خدا، یمنی‌ها در دریای سرخ درست به هدف زده‌اند! در خبرها خواندم حمله‌های ارتش یمن تاکنون بیش از 4 میلیارد دلار به رژیم صهیونیستی خسارت وارد کرده است. یمنی‌ها محافظه‌کار نیستند؛ لازم بدانند حتما کشتی‌های آمریکا را هم می‌زنند، دولت‌های آویزان آمریکا که جای خود دارند.

 

ماجرای غزه پرده‌ها را بیش از پیش از چهره نفرت‌انگیز تمدن غرب کنار زد. لعنت به تمدنی که مال خود را بالاتر از جان دیگری می‌داند.

 

 

گریه‌های یتیمانه

 

کسی به باغچه بعد از تو آب خواهد داد؟

به روزهای جهان، آفتاب خواهد داد؟

.....

کدام دامن پُر مهر می‌شود بالِش؟

به گریه‌های یتیمانه خواب خواهد داد؟

.....

کدام عشق به این سفره‌های نان و نمک

پس از عبور تو رنگ و لعاب خواهد داد؟

.....

مرا هر آینه او از سکوت پر کرده‌ست

هم او که آه مرا بازتاب خواهد داد

.....

برای آنکه بگیریم انتقامت را

خدا به گردش دنیا شتاب خواهد داد

.....

زمانه‌ای که به زهرا چنین جفا کرده‌ست

مگر سلام علی را جواب خواهد داد؟!

 

گریه‌های یتیمانه، سروده خانم اعظم سعادتمند در مرثیه حضرت فاطمه شهیده سلام الله علیها، مأخذ: تارنمای شعر هیأت

تصویر در اندازه اصلی را با کلیک روی همین عبارت از تارنمای «عصر انتظار» دریافت کنید.

 

 

 

زهرا امان ندارد

بیمارت ای علی‌جان، جز نیمه‌جان ندارد 

میلی به زنده ماندن، در این جهان ندارد 

 

غم چون نسیم پاییز برگ و بر مرا ریخت

این لالۀ بهاران غیر از خزان ندارد 

 

بگذار تا بمیرد، زین باغ پر بگیرد

مرغی که حقّ ماندن در آشیان ندارد 

 

خواهم که اشک غربت از چهره‌ات بگیرم

شرمنده‌ام که دیگر دستم توان ندارد 

 

بگذار کس نداند در پشتِ در چه بگذشت

من لب نمی‌گشایم، محسن زبان ندارد 

 

هر کس سراغم آمد با او بگو که زهرا

قدرش عیان نگردید، قبرش نشان ندارد 

 

شهری که در امان‌اند حتی یهود در آن

در بین خانۀ خود، زهرا امان ندارد!...

 

مرثیه «زهرا امان ندارد»، سروده غلامرضا سازگار در عرض ارادت به ساحت مقدس حضرت ام ابیها سلام الله علیهما، از «تارنمای شعر هیأت»

 

 

 

اجازه نمی‌دهیم بدی عادی شود

پناه بر خدا از روزی که دنیا حساسیتش علیه جنایت و معصیت را از دست بدهد و چشم و گوشش به آن‌ها عادت کند. دو ماه است که صهیونیست‌ها زن و مرد و کودک می‌کُشند و خانه‌ها را با خاک یکسان می‌کنند. هنوز هم وجدان‌های بیدار، تصاویر پیکرهای پاره‌پاره و غرق در خون مردم غزه را با بهت می‌نگرند، بغض می‌کنند و سپس به خروش می‌آیند.

 

کسی که دلش برای انسانیت می‌تپد، نباید به اخبار جنگ و جنایت عادت کند! انسان اگر هوشیار نباشد، موج روزمرگی او را با خود می‌برد و آنگاه پس از چندی، دیدن دردناک‌ترین تصویرها هم برایش عادی می‌شود.

هوا سردتر شده است اما مردمی از کشورهای مختلف جهان هنوز هم علیه  جنایت‌های صهیونیست‌ها و دوستان آمریکایی و اروپایی‌شان به خیابان‌ها می‌آیند؛ بعضی نیز با قلم، دوربین یا هنرشان می‌کوشند مظلومیت غزه و فلسطین را فریاد کنند. حضور مستمرشان ارزشمند است؛ حتی اگر نتوانند مستقیماً جلوی جنایت صهیونیست‌ها را بگیرند، دست‌کم اجازه نمی‌دهند غزه و فلسطین تدریجا فراموش شود.

هر کاری که از دستمان برمی‌آید، انجام دهیم، به حول و قوه‌ی خدا.

 

 

در باب کتاب 1

در جامعه‌ی ما بی‌اعتنائی به کتاب وجود دارد. گاهی آدم می‌بیند در تلویزیون از این و آن سؤال میکنند: آقا شما چند ساعت در شبانه‌روز مطالعه میکنید، یا چقدر وقت کتابخوانی دارید؟ یکی میگوید پنج دقیقه، یکی میگوید نیم ساعت! انسان تعجب میکند. ما باید جوانان را به کتابخوانی عادت دهیم، کودکان را به کتابخوانی عادت دهیم؛ که این تا آخر عمر همراهشان خواهد بود. کتابخوانی در سنین بنده - که البته بنده چندین برابر جوانها کتاب میخوانم - غالباً تأثیرش بمراتب کمتر است از کتابخوانی در سنین جوانها و شما عزیزانی که اینجا حضور دارید. آنچه که همیشه برای انسان میماند، کتابخوانی در سنین پائین است. جوانان شما، کودکان شما هرچه میتوانند، کتاب بخوانند؛ در فنون مختلف، در راههای مختلف، مطلبی یاد بگیرند. البته از هرزه‌گردی در محیط کتاب هم باید پرهیز کرد، منتها این مسئله‌ی بعدی است؛ مسئله‌ی اول این است که یاد بگیرند، عادت کنند به این که اصلاً به کتاب مراجعه کنند، کتاب نگاه کنند. البته باید دستگاهها مراقب باشند، اشخاص مواظب باشند، هدایت کنند به کتاب خوب؛ که با کتاب بد، عمر ضایع نشود.

 

از بیانات رهبر انقلاب در دیدار معلمان و اساتید دانشگاه‌های خراسان شمالی، 91/7/20