پرواز بهاری

صاف و صادق بودی. امیدوار بودی و امید می‌دادی. تا توانستی دویدی و کوشیدی. یادگارهایت را فراموش نمی‌کنیم. خدا کند شکرگزاران خوبی باشیم. هنوز هم وقتی تصاویرتان را از تلویزیون می‌بینم یا صدایتان به گوشم می‌خورد، گویی باورم نمی‌شود که دیگر جسم‌تان بین ما نیست.

خدای متعال به حق امام رضا سلام الله علیه، شما مسافران پرواز بهاری را مورد رحمتش قرار دهد و عاقبت همه ما را خیر فرماید، إن‌ ‌شاء ‌الله

---

مأخذ تصویر و دریافت آن در اندازه اصلی: تارنمای امام خامنه‌ای حفظه الله

---

 

عزیزانمان در غزه و محور مقاومت را فراموش نکنیم: ایران همدل و

کمک به مردم و محور مقاومت در تارنمای رهبر معظم انقلاب حفظه الله 

 

مُحوِّل

همین چند روز پیش بود. صبح که برخاستم خبری نبود. شاید ساعتی بعد، مِه فضا را و برف زمین را پوشاند! چندی بعد، برف بند آمد؛ زمین سپید بود و خورشید می‌تابید. ما هر صبح از میان معجزه‌ها برمی‌خیزیم و هر شب میان معجزه‌ها به خواب می‌رویم.

من سائل خوبی نبودم وگرنه خدا در کمتر از چشم برهم‌زدنی حالی را به حالی دگرگون می‌کند.

هرآنچه می‌توانیم...

دولت رئیسی بی‌نقص نبود. مگر من و شما بی‌نقصیم؟! اما راه درست را شناخت و برایش دوید و سرانجام جانش را برای باورهایش داد. او اهل جنجال نبود، بی‌حاشیه‌ترین رئیس‌جمهوری بود که به اقتضای سنم به یاد دارم. با توکل به خدا امروز به کسی رأی دادم که پنداشتم راه او را ناتمام نخواهد گذاشت. قالیباف را هم شخصی کاربلد و پرکار می‌دانم لیکن نهایتا در انتخابم به سعید جلیلی* رسیدم.

هرچه خدا بخواهد همان می‌شود.

فراموش نمی‌کنم کارهای رئیسی و دولت او را از جمله:

• انبوهی از واحدهای تولیدی را که به کما رفته بودند احیا کرد
• روند صدور مجوزهای کسب‌وکار را الکترونیکی کرد تا سال‌ها از عُمر مردم در هزارتوی اداره‌ها و سازمان‌ها هدر نرود
• طرح‌هایی را که سال‌ها با کندی پیش می‌رفتند در کمتر از سه سال و بعضی را طی چند ماه به سرانجام رساند
• بزرگترین کارخانه آب‌شیرین‌کن کشور را در سیستان و بلوچستان ساخت، هرچند وقتی افتتاح می‌شد بین ما نبود
• بی‌توجه به تحریم‌ها صادرات نفت ایران را افزایش داد و ایران را عضو پیمان شانگهای و بریکس کرد
• صادرات شرکت‌های دانش‌بنیان را از حدود نیم‌میلیارد دلار به 3.5 میلیارد دلار رساند
• شبکه جاده‌ها و خطوط ریلی را با سرعت گسترش داد تا عقب‌ماندگی ایران در حوزه ترازیت کالا را در کانونی‌ترین نقطه جغرافیایی جهان جبران کند

شما هموطنان عزیز را دعوت می‌کنم در انتخابات شرکت کنید. از انفعال و بی‌عملی چیزی نصیب کشورمان نمی‌شود. گزینه بنده کسی بود که چنین دانستم تکیه‌اش به درون و ظرفیت‌های داخلی است؛ از ارتباط با دنیا نمی‌گریزد اما در عین حال، کشور 80 میلیونی ایران را معطل اخم یا لبخند غربی‌ها نگه نمی‌دارد.

 

خدایا بهترین خیرها را روزی مردم‌مان بفرما

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک اعدائهم

---

* روز اخذ رأی، نام نامزد منتخب خود، آقای سعید جلیلی را در این متن نوشته بودم، اما سپس موقتا بنا به ملاحظه‌ای حذف کردم و اکنون که فردای روز اخذ رأی است، مجددا نام ایشان را به نوشته بازگرداندم. 

پنبه‌ها در گوش کن تا نشنوی هر نکته‌ای *

بعضی چیزها ظاهر روشنفکرانه و شیکی دارند، اما دقیق که باشی، غلط و گمراه‌کننده‌اند. مثلا قدیم‌ها یکی گفته: «هیچ نوشته‌ای نیست که به یک‌بار خواندن نیارزد». حرف بی‌خود! انگار که کسی بگوید: هیچ چیزی نیست که به‌ یک‌بار خوردن نیارزد! (حتی اگر قارچ سمی یا تخم‌مرغ گندیده باشد؟!)

همان نقل قول اول را در نظر بگیرید؛ دست‌کم از دو جهت نادرست است:

• اولاً عمر ما محدود است، پس باید بهترین‌ها را برای خواندن انتخاب کنیم.
• ثانیاً خواندن خیلی چیزها نه تنها وقت تلف کردن است، که مضر هم هست. چرا باید چیزی بخوانید که صفای باطن‌تان‌ را مخدوش یا افکارتان را مسموم می‌کند؟!

 

درباره شنیدنی‌ها و دیدنی‌ها نیز همین است. هر کتابی خواندنی نیست، هر فیلمی دیدنی نیست و هر جایی رفتنی نیست. به روح و روان و آینده‌مان رحم کنیم.

 

* عنوان، مصرعی از سروده‌ی مولوی است، آنجا که می‌گوید:

پنبه‌ها در گوش کن تا نشنوی هر نکته‌ای

زانک روح ساده‌ی تو زنگ‌ها را قابل است

 

فصل‌الخطاب، کلام سیدالساجدین سلام الله علیه است که می‌فرماید:

عَجِبتُ لِمَن یَحتَمی عنِ الطَّعامِ لِمَضَرَّتِهِ و لا یَحتَمِی مِنَ الذنبِ لِمَعَرَّتِهِ

یعنی:

در شگفتم از کسى که از خوردن غذایى به‌سبب ضررش پرهیز می‌کند، اما از گناه، که مایه ننگ و رسوایى است نمی‌پرهیزد.

مأخذ حدیث: تارنمای کتابخانه احادیث شیعه

 

یک روح در هزاران هزار کالبد

از غذا خوردنت و حتی از آسوده خفتن و از گرم بودن خانه‌ات هم شرم می‌کنی وقتی می‌‌بینی که کمی آنسوتر از تو همنوعانت نه غذای کافی دارند و نه از شدت غم‌ها و داغ‌ها و انفجارها خواب به چشم‌شان می‌آید. رواندازشان شب‌های سرد زمستان است و لحظه‌های‌شان را با خاطره‌های شیرین عزیرانی که دیگر در بین‌شان نیستند، گرم می‌کنند و به صبح می‌رسانند.

فقر و ظلم و اندوه را همه جای جهان می‌توان دید، لکن امروز آنچه در غزه می‌گذرد، جنایتی عریان و آشکار است. هر روز صدها زن و مرد و کودک جلوی دیدگان دنیای متمدن (؟!) به خاک می‌افتند.

به خود آمدن و پایمردی بر عمل به تکلیف، لازمه‌ی گشایش در کار مسلمانان است. الهی که صبح حقیقت زیر قدم‌های مهدی موعود که سلام خدا بر او باد، بدمد و دوزخ، شیطان و پیروانش را برای همیشه ببلعد؛ خیلی زود، ان‌شاء‌الله