و فرمود...
هنگامی که فاطمه (سلام‌الله‌علیها) بیمار شد، همان بیماری که در آن وفات یافت، زنان مهاجر و انصار برای عیادت خدمتش حاضر شدند و عرض کردند: چگونه صبح کردی ای دختر رسول خدا؟
او در پاسخ، حمد خدا به‌جا آورد و بر پدرش (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) درود فرستاد، سپس فرمود:
به‌خدا در حالی صبح کردم که از دنیای شما متنفرم، مردان شما را دشمن می‌شمرم و از آن‌ها بیزارم.
آن‌ها را آزمودم و دور افکندم، و امتحان کردم و مبغوض داشتم. چه زشت است شکسته شدن شمشیرها و بازی کردن بعد از جِدّ و کوبیدن بر سنگ و شکافته شدن نیزه‌ها و فساد عقیده و گمراهی افکار و لغزش اراده‌ها و «چه بد اعمالی از پیش برای آن‌ها فرستاد، نتیجه آن خشم خداوند بود و در عذاب جاودانه خواهد ماند1». و چون چنین دیدم مسئولیت آن را به گردن‌شان افکندم و بار سنگین گناه آن‌را بر دوش‌شان و ره‌آورد هجومش را بر عهده آن‌ها نهادم.
وای بر آن‌ها، چگونه خلافت را از کوه‌های محکم رسالت و شالوده‌های متین نبوت و رهبری و جایگاه نزول وحی و جبرئیل امین و آگاهان در امر دنیا و دین کنار زدند؟
«آگاه باشید زیان آشکار همین است2»
آن‌ها چه ایرادی به ابوالحسن علی (سلام‌الله‌علیه) داشتند؟
والله آن‌ها ایراد می‌گرفتند به شمشیر بُرنده‌ی او و بر بی‌اعتناییش در برابر مرگ در میدان نبرد، و قدرت او در جنگ و ضربات درهم‌شکننده‌اش بر دشمن.
به‌خدا سوگند [اگر امر خلافت با او بود] هرگاه مردم از جاده حق منحرف می‌شدند و از پذیرش دلیل روشن سرباز می‌زدند، آن‌ها را با نرمی به‌سوی منزل مقصود سیر می‌داد، سیری که هرگز آزاردهنده نبود، نه مَرکب ناتوان می‌شد و نه راکب خسته و ملول.
و سرانجام آن‌ها را به سرچشمه زلال وارد می‌کرد، نهری که دو سویش مملو از آب بود، آبی که هرگز ناصاف نمی‌شد، سپس آن‌ها را پس از سیرابی کامل بازمی‌گرداند و سرانجام او را در پنهان و آشکار خیرخواه خود می‌یافتند.
او هرگز از دنیا بهره نمی‌گرفت، و از آن سودی جز سیراب کردن تشنه‌کامان و سیر کردن گرسنگان نداشت.
و در این‌جا دنیاپرست از زاهد و راستگو از دروغگو برای همه آن‌ها روشن می‌شد.
«و اگر اهل شهرها و آبادی‌ها ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، برکات آسمان و زمین را بر آن‌ها می‌گشودیم، ولی تکذیب کردند و ما هم آنان را به کیفر اعمال‌شان مجازات کردیم3».
«و ظالمان این گروه نیز به‌زودی گرفتار بدی‌های اعمالی خواهندشد که انجام داده‌اند و هرگز عاجزکننده نیستند [و نمی‌توانند از چنگال عذاب بگریزند]4». آری این سرنوشتی است که در انتظار آن‌هاست...
فرازهایی از خطبه حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در جمع زنان مدینه
متن کامل را در این نشانی بخوانید.
ارجاعات قرآنی:
- مائده 80
- زمر، 15
- اعراف، 96
- زمر، 51
