سفر شهادت

خوشا به حال‌تان... غلتیدن در خون خویش و پر کشیدن سوی خدا از حرمی که سراپایش بوی بهشت می‌دهد، فضیلتی است که خدا آن‌را قسمت شما فرمود.

شهادت گوارای‌تان باد. اللهم الرزقنا...

 

اربعین، بشارت رستگاری است

مگر انسان تشنه‌ی عدالت و امنیت و برادری نیست؟ مگر انسان آرزوی دنیایی را در سر ندارد که در آن، همه با یکدیگر هم‌دل و همسفره شوند؟ و مگر انسان در انتظار موعودی نیست که تمام رذایل را سرنگون کند و پرچم حقیقت و مکارم اخلاق را جاودانه برافرازد؟ پیاده‌روی اربعین پرتوی از آن روشناییِ عالم‌گیر را نمایان می‌کند. فقیر و غنی هر چه دارند را مشتاقانه در سفره‌ای می‌نهند که حسین سلام‌الله‌علیه آن‌را گسترده است. آن‌ها که میزبانند، زائران حسین سلام‌الله‌علیه را ملتمسانه بر سر سفره‌‌شان می‌خوانند و خانه‌ی خود را استراحتگاه آنان می‌کنند و به این میزبانی و خادمی می‌بالند. این‌همه عظمت و شگفتی را جز زیر پرچم خداوند کجا می‌توان یافت؟! اربعین به یادمان می‌آورد که دنیای صالحان که خدا آن‌را وعده داده است، شدنی و حتما آمدنی است و با به یاد آوردن این حقیقت، دل‌های‌مان را علیه سیاهی و خودبینی، خودخواهی و خودپسندی می‌شوراند. اربعین بشارت رستگاری است. مسیری که با حسین آغاز می‌شود، یقینا به مهدی موعود می‌رسد، سلام‌الله‌علیهما...

 

اول مظلوم عالم

حالی که نشسته بودم خوابم در ربود، پس رسول خدا بر من گذر فرمود، گفتم: ای فرستاده خدا از امّت تو چه‌ها دیدم، و از کجبازی و دشمنی آنان چه کشیدم. فرمود: آنان را نفرین کن. گفتم: خدا بهتر از آنان نصیب من کناد و بدتر از مرا بر آنان گماراد.

 

ترجمه سیدجعفر شهیدی بر خطبه 70 نهج‌البلاغه که به‌نوشته سیدرضی، امیرالمومنین این کلام را در سحرگاه روز ضربت خوردنش فرمود