غرب و توهم تمدن

غرب دیرزمانی است که در توهم تمدن و فرهیختگی به سر می‌برد. برده‌داری و جنگ‌افروزی‌ و فسق و فجورشان به جای خود، اهانت به اسلام و سوزاندن قرآن را نیز مصرانه در کارنامه ننگین‌شان ثبت کرده‌اند. تاریخ آنچه می‌کنند را به خاطر می‌سپارد. چون باطن‌شان از اندیشه و استدلال تهی است، به اهانت و تمسخر روی می‌آورند.

 

پناه می‌بریم به خدا و از خدا مسئلت داریم که تا ابد بین ما و آن‌ها جدایی اندازد.

 

«آن‌ها می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند؛ ولی خدا جز این نمی‌خواهد که نور خود را کامل کند، هرچند کافران ناخشنود باشند» (توبه، 32)

ترجمه آیت‌الله مکارم شیرازی

 

امروز سالروز تولد کسی بود که با شکافتن علم به مصاف جهل و ظلمت رفت. خدا را شاکریم که ما را در خیمه خاندان وحی آرام داد. سلام خدا بر ایشان.... سلام خدا بر باقرالعلوم

 

 

پناه بر خدا از ناسپاسی

بسم الله الرحمن الرحیم

 

فکر می‌کنید مردم دنیا هر سال چقدر غذا هدر می‌دهند؟ آمارهایی که خواندم هولناکند!

هر سال حدود 1.3 میلیارد تُن غذا و خوراکی در دنیا هدر می‌رود. عدد وحشت‌آوری است؛ به عبارت دیگر یعنی 1 تریلیون و 300 میلیارد کیلوگرم هدررفتِ غذا در سال! و ترسناک‌تر آن‌که حدود 830 میلیون نفر در دنیا به معنای واقعی کلمه از گرسنگی رنج می‌برند.

اگر 1.3 میلیارد تن دورریزِ غذا را بر 830 میلیون نفر تقسیم کنید، به هر نفر در سال 1.5 تن غذا می‌رسد؛ یعنی همان مردمی که به غذای کافی دسترسی ندارند، می‌توانند هر روز بیش از 4 کیلوگرم غذا سهم ببرند. آمار هدررفتِ مواد خوراکی در ایران هم نگران‌کننده است: خبرگزاری میزان نوشته بود، 35 میلیون تن در سال!

حدود یک‌سومِ غذای تولیدی در دنیا به اَشکال مختلف ضایع می‌شود؛ بخشی در مرحله تولید، بخشی در مرحله انتقال و یا نگهداری و بخشی در مرحله پس از خرید و مصرف.

 

 

با تمام این‌ها، هستند افراد و شرکت‌ها و دولت‌هایی که به بهانه‌های مختلف مثل کنترل قیمت، جلوگیری از زیان و مازاد تولید، دام و طیور و انبوهی از محصولات کشاورزی را عامدانه معدوم می‌کنند.

 

خدا چه صبور و بخشاینده است. اگر بنا بود انسان متناسب با چنین ناسپاسیِ بزرگی تاوان ببیند، مستحق چه مجازاتی بود؟

 

چگونه انتظار داریم در چنین دنیایی دل‌های‌مان بخندد؟ خدایا ما را ببخشای و یاری‌مان فرما تا کاری کنیم. یادمان باشد هر شب که با شکم سیر چشم روی هم می‌گذاریم، صدها میلیون‌ زن و مرد و کوچک و بزرگ و از جمله (طبق برآوردها) 14 میلیون کودک زیر 5 سال با سوء تغذیه و چه‌بسا با شکم گرسنه به خواب می‌روند.

 

کمترین کارهایی که از دست‌مان بر می‌آید:

• به‌اندازه‌ی نیازمان بخریم
• آنچه را خریدیم درست و در جای مناسب نگهداریم تا فاسد نشود
• تا گرسنه نشده‌ایم چیزی نخوریم و قبل از آنکه کاملا سیر شویم از خوردن دست بکشیم
• داشته‌های‌مان را با دیگران و بویژه با نیازمندان هم تقسیم کنیم

 

 

بدانید که چه کار باید بکنید

رهزنانی هستند که نمی‌پسندند حادثه‌ای مثل حادثه‌ی اربعینِ بین نجف و کربلا را. نمی‌پسندند این حضور پرشور و شورانگیز مردم را؛ مشغول تلاشند، مشغول کارند. باید دلها آماده باشد و پای کار باشیم همه‌مان، هر کسی وظیفه‌ای دارد، من هم وظیفه‌ای دارم، شما هم وظیفه‌ای دارید، مسئولین محترم کشور هم وظایفی دارند، هر کس وظیفه‌ای دارد. سعی کنید جای خودتان را، وظیفه‌ی خودتان را مشخص کنید برای خودتان. بدانید که چه کار باید بکنید.

بخشی از بیانات امام خامنه‌ای در مراسم عزاداری اربعین حسینی (26 شهریور 1401) با حضور هیئت‌های دانشجویی در حسینیه امام خمینی (رحمت الله علیه)

 

 

اربعین، بشارت رستگاری است

مگر انسان تشنه‌ی عدالت و امنیت و برادری نیست؟ مگر انسان آرزوی دنیایی را در سر ندارد که در آن، همه با یکدیگر هم‌دل و همسفره شوند؟ و مگر انسان در انتظار موعودی نیست که تمام رذایل را سرنگون کند و پرچم حقیقت و مکارم اخلاق را جاودانه برافرازد؟ پیاده‌روی اربعین پرتوی از آن روشناییِ عالم‌گیر را نمایان می‌کند. فقیر و غنی هر چه دارند را مشتاقانه در سفره‌ای می‌نهند که حسین سلام‌الله‌علیه آن‌را گسترده است. آن‌ها که میزبانند، زائران حسین سلام‌الله‌علیه را ملتمسانه بر سر سفره‌‌شان می‌خوانند و خانه‌ی خود را استراحتگاه آنان می‌کنند و به این میزبانی و خادمی می‌بالند. این‌همه عظمت و شگفتی را جز زیر پرچم خداوند کجا می‌توان یافت؟! اربعین به یادمان می‌آورد که دنیای صالحان که خدا آن‌را وعده داده است، شدنی و حتما آمدنی است و با به یاد آوردن این حقیقت، دل‌های‌مان را علیه سیاهی و خودبینی، خودخواهی و خودپسندی می‌شوراند. اربعین بشارت رستگاری است. مسیری که با حسین آغاز می‌شود، یقینا به مهدی موعود می‌رسد، سلام‌الله‌علیهما...

 

اول مظلوم عالم

حالی که نشسته بودم خوابم در ربود، پس رسول خدا بر من گذر فرمود، گفتم: ای فرستاده خدا از امّت تو چه‌ها دیدم، و از کجبازی و دشمنی آنان چه کشیدم. فرمود: آنان را نفرین کن. گفتم: خدا بهتر از آنان نصیب من کناد و بدتر از مرا بر آنان گماراد.

 

ترجمه سیدجعفر شهیدی بر خطبه 70 نهج‌البلاغه که به‌نوشته سیدرضی، امیرالمومنین این کلام را در سحرگاه روز ضربت خوردنش فرمود