محسن بن علی

سلام خدا و عرض ادب ما به گلی که نشکفته پژمرد

 

ولی‌نعمت همه‌ی عالم وجود

در زندگی علیّ‌بن‌موسی الرّضا (علیه السّلام)، حوادث بزرگ، مکرّر اتّفاق افتاده است که یکی از آنها آمدن آن بزرگوار از مدینه به طوس و به مرو، به خراسان است؛ حوادث گوناگون دیگری هم در زندگی این بزرگوار وجود دارد. آنچه محصول این حادثه‌ی سفر به خراسان است، یک مجموعه‌ای از منافع و فواید برای مکتب اهل‌بیت است؛ یعنی این سفر اگرچه سفر اجباری بود، اگرچه آن بزرگوار با میل خود حرکت نکردند به سمت خراسان، امّا خدای متعال به این سفر برکت داد و حوادثی که اتّفاق افتاد ــ چه در طول سفر، چه بعد از شهادت آن بزرگوار ــ حوادث بزرگی بود؛ من به دو مورد اشاره میکنم.

یک مورد، انتشار فوق‌العاده‌ی مکتب اهل‌بیت است. مکتب اهل‌بیت منزوی بود، مظلوم بود. بعد از شهادت امام حسین (علیه السّلام)، شیعیان در هر نقطه‌ای از دنیای اسلامِ آن روز دچار مشکلات فراوان در زندگی بودند؛ مشکلات جسمی، مشکلات معیشتی، مشکلات روحی؛ تدریجاً ــ در زمان امام باقر اندکی، در زمان امام صادق بیشتر، در زمان حضرت موسی‌بن‌جعفر بیشتر ــ این حالت انزوا کم شد، لکن در دوران علیّ‌بن‌موسی الرّضا (علیه الصّلاة و السّلام) مکتب تشیّع در دنیای اسلام منتشر شد. آنچه انسان از حوادث تاریخی احساس میکند، این است که شیعه و پیروان مکتب اهل‌بیت، با این سفر و با این حادثه آن‌چنان روحیه‌ای گرفتند که این روحیه توانست شیعه را حفظ بکند...

دوّمین اثری که مایلم روی آن تکیه کنم، این است که مسئله‌ی عاشورا را، مسئله‌ی امام حسین را علیّ‌بن‌موسی الرّضا در سطح دنیای اسلام منتشر کرد؛ یعنی خود حادثه‌ی عاشورا در بین مردمِ پیرو مکتب اهل‌بیت موجب شده است که شیعه به عنوان پرچم‌دار مبارزه‌ی با ظلم در طول تاریخ شناخته بشود. حادثه‌ی کربلا، حادثه‌ای بود که باید در دلهای مردم جا میگرفت؛ آن کسی که توانست این حرکت را با یک جهشی شروع کند، علیّ‌بن‌موسی الرّضا (علیه الصّلاة و السّلام) بود. این روایت معروف ابن‌شبیب ــ ریّان‌بن‌شبیب ــ که [حضرت] فرمود: اِن کُنتَ باکیاً لِشَیءٍ فَابکِ لِلحُسَینِ‌ (علیه السّلام) (*) ــ که این، اوّل روایت است و روایت مفصّل است ــ خیلی مطلب مهمّی است؛ «بر هر چه خواستی اشک بریزی و گریه بکنی، بر حسین گریه کن». این اهمّیّت مسئله‌ی کربلا را نشان داد. بعد هم وعده‌های بزرگ برای کسانی که به زیارت امام حسین میروند یا عزادارای برای امام حسین میکنند یا اشک میریزند: در قیامت با ما محشور میشوید؛ در کنار ما هستید و مانند اینها؛ اینها در این روایت هست.

خب وقتی که مسئله‌ی کربلا مطرح شد، حادثه‌ی شهادت حسین‌بن‌علی (سلام الله علیهما) مطرح شد، به طور طبیعی این سؤال پیش می‌آید که چرا این بزرگوار به شهادت رسید؟ این سؤال، کلید بسیاری از معارف اجتماعی اسلام است: «چرا به شهادت رسید؟». این چه حادثه‌ای بود که موجب شد حدود پنجاه سال بعد از رحلت پیغمبر یک چنین مصیبت بزرگی ایجاد بشود و شهادت فرزند پیغمبر به وقوع بپیوندد؛ حادثه چه بوده؟ این سؤال یک سؤال اساسی است. میتواند [نسبت] دلها را با حوادث طول تاریخ بشر و وظایف مسلمانها آشکار کند.

امام حسین با ظلم مبارزه میکرد، امام حسین بی‌عدالتی را برنمیتابید، امام حسین غلبه‌ی فسّاق و فجّار بر جامعه‌ی اسلامی را قبول نمیکرد، زیر بار نمیرفت؛ اینها مسائل بسیار مهمّی است که وقتی مسئله‌ی کربلا مطرح شد، این مسائل هم به طور طبیعی مطرح خواهد شد. این راجع به حضرت علیّ‌بن‌موسی‌الرّضا (سلام الله علیهم) که شرح حادثه‌ی کربلا و عاشورا به برکت بیان حضرت رضا (سلام الله علیه) اتّفاق افتاد و این بسیار مسئله‌ی مهمی است...

 

* امالی صدوق، مجلس بیست‌وهفتم، ص ۱۳۰

فرازهایی از بیانات امام خامنه‌ای حفظه الله تعالی و روحی فداه ان شاء الله در مراسم عزاداری شهادت امام رضا علیه‌السلام، ۱۴۰۴/۰۶/۰۲ (نشانی متن کامل در Khamenei.ir)

---

عنوان مطلب از متن بیانات حضرت آقا برگرفته شده است.

---

روزی که سپری شد، سالروز شهادت امام علی بن موسی الرضا بود. عرض ادب و تعزیت به محضر امام عصر عج الله تعالی فرجه الشریف و به شیعیان و محبان ایشان

شناساندن دشمن

امام حسن (علیه‌السلام) جنگ نظامی را - با آن دشمنی که قبلا باید افشا بشود و سپس با آن مبارزه بشود – متوقف کرد تا جنگ سیاسی، جنگ فرهنگی، جنگ تبلیغاتی و جنگ اسلامی خود را با او شروع بکند. ... امام حسن زمینه‌ساز عاشورا و تداوم امامت در شیعه بود. 

بخشی از بیانات امام خامنه‌ای حفظه الله، ۱۳۶۴/۰۳/۱۷، انسان ۲۵۰ ساله (نشانی در تارنمای Khamenei.ir)

---

صلوات الله علیک یا حسن بن علی ایها المجتبی، یا بن رسول الله

آجرک الله یا صاحب الزمان

وصف خورشید از ستاره‌ها بشنو

از امام علی علیه السلام مروی است:

وقتى که آتش جنگ برافروخته مى‌شد و دو لشگر به هم مى‌رسیدند، همه ما به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله پناهنده مى‌شدیم و کسى نبود که از آن حضرت به دشمن نزدیک تر باشد. (نشانی)

 

و باز از ایشان است در اوصاف آن حضرت که:

نشستن و بر‌خاستن رسول خدا صلی الله علیه و آله با یاد خدا بود. در مجالس جاى مخصوصى براى خود انتخاب نمى‌کرد و از این کار نهى مى‌فرمود. هرگاه به جمعى ‌پیوست، هرجا که خالى بود مى‌نشست و به این کار نیز دستور مى‌داد. (نشانی)

 

هرگز دیده نشد که پاى خود را پیش کسى دراز کند. (نشانی)

 

هرگز کسى را مذمّت نمى‌کرد، و در پى لغزشها و عیوب و اسرار دیگران نبود و سخن نمى‌گفت مگر آنجا که امید ثواب داشت. (نشانی)

 

از ستمى که به خود او مى‌شد انتقام نمى‌گرفت، مگر آن که حریم الهى هتک شود، که در آن صورت خشم مى‌کرد و غضبش براى خدا بود. (نشانی)

 

وقتى به خانه خویش مى‌رفت اوقاتش را سه قسمت مى‌کرد: بخشى براى خداى متعال، بخشى مخصوص خانواده و بخشى براى کارهاى شخصى خود. (نشانی)

 

از همه مردم بخشنده‌تر، با جرأت‌تر، راستگوتر، وفادارتر، خوش‌اخلاق‌تر و نیکو رفتارتر بـود. (نشانی)

 

هرگاه یکى از اصحاب را غمگین مى‌دید، با مزاح او را خوشحال مى‌کرد و مى‌فرمود: خداوند، کسى را که با برادرانش با ترشرویى و چهره عبوس رو به رو شود، دشمن مى‌دارد. (نشانی)

 

و از امام محمدباقر علیه‌السلام مروی است که:

هیچگاه پیامبر خدا از خواب بیدار نشد، مگر اینکه سر به خاک نهاده، براى خدا سجده مى‌کرد. (نشانی)

 

هرگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله در نماز، صداى گریه کودکى را مى‌شنید، نمازش را سبکتر مى‌خواند تا مادر آن کودک به بچّه رسیدگى کند. (نشانی)

 

و از امام صادق علیه‌ السلام روایت شده است:

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مانند بنده غذا مى‌خورد و مانند بنده مى‌نشست و مى‌دانست که بنده است. (نشانی)

 

مزاح مى‌کرد، اما جز حقّ چیزى نمى‌گفت. (نشانی)

 

نگاه‌هایش را بین اصحابش تقسیم مى‌کرد و به این و آن یکسان نگاه مى‌کرد. (نشانی)

 

هر بار که از خواب بر مى‌خاست، مسواک مى‌زد. (نشانی)

 

هرگز از آغاز بعثت تا رحلت، در حال تکیه دادن غذا نخورد و این از روى تواضع در برابر خدا بود. (نشانی)

 

و از امام کاظم علیه السلام مروی است:

رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگاه مهمان داشت، با او غذا مى‌خورد و دست از سفره و غذا نمى‌کشید، تا آن که مهمان دست از غذا خوردن بکشد. (نشانی)

---

نشانی همه روایات و احادیث فوق در یک صفحه، از تارنمای کتابخانه احادیث شیعه، HadithLib.com

---

صلوات الله علیک یا رسول الله و علی آلک و اهل بیتک الطیبین الطاهرین

امروز سالروز شهادت حضرت خاتم الأنبیاء صلی الله علیه و آله و سلم و امام حسن بن علیٍ المجتبی سلام الله علیهما بود. شهادت ایشان را به محضر امام عصر عج الله تعالی فرجه الشریف و به همه شیعیان و محبان ایشان تعزیت عرض میکنم.

---

غزه را فراموش نکنیم: ایران همدل