عکس‌ها را ببینید. اینجا که می‌سوزد لس‌آنجلس است. خودشان می‌گویند صحنه‌ها آخر‌الزمانی است. هزاران ساختمان به معنای واقعی کلمه خاکستر شد. قاعدتا از سوختن خانه و زندگی کسانی که نمی‌شناسم‌شان خوشحال نیستم. اما عبرت‌انگیز است، اگر عبرت‌گیرنده‌ای باشد.
برای دریافت (دانلود) ویدیوی حریق بزرگ کالیفرنیا عکس بزرگ زیر را کلیک کنید.
برای دیدن نسخه بزرگ هر یک از تصاویر داخل جدول، همان تصویر را کلیک کنید.
|
|
|
|
| |
ای أبا جعفر، به من خبر رسیده است که خدمتکاران، تو را از درِ کوچک خانه بیرون می‌برند، زیرا بُخل دارند که از ناحیه تو خیری به کسی برسد. تو را به حقی که بر گردنت دارم، ورود و خروجت جز از درِ بزرگ نباشد و همراه خود طلا و نقره فراوان بردار و به هر کس که از تو درخواست کرد عطا کن. از عموهایت هرکدام را دیدی، کمتر از پنجاه دینار نده و به هر کدام از عمه‌ها که رسیدی، کمتر از بیست و پنج دینار نده. اگر بیشتر دادی، با خودت است. چرا که می‌خواهم خداوند در پرتو انفاق مقامت را بالا برد. پس ببخش و انفاق کن و جز از خدا مترس.
ترجمه بخشی از نامه امام رضا به فرزندشان امام محمدتقی سلام الله علیهما (مأخذ: تارنمای عتبه مقدس امام حسین سلام الله علیه)؛
امروز سالروز ولادت دردانه امام رضا، حضرت جوادالائمه و نیز (به نیت شش ماه که تا عاشورای حسینی سلام الله باقی است) سالروز ولادت شکوفه شش‌ماهه امام حسین، حضرت علی اصغر است، سلام الله علیهم.
ولادت ابواب الحوائج را به محضر امام عصر سلام الله علیه و به شما و همه شیعیان و محبان ایشان تبریک عرض میکنم.
آگهی‌های تلویزیون یا قفسه فروشگاه‌ها را که می‌بینم غصه‌ام می‌گیرد. خیلی از اجناس ایرانی اسم خارجی دارند و همان اسم را هم با خط انگلیسی نوشته‌اند! کارآفرین ایرانی، کارگر ایرانی، کارخانه ایرانی، سرمایه ایرانی، مواد اولیه ایرانی... اما وقتی روی بسته‌بندیش نام خارجی می‌زنند، خستگی به تن همه می‌مانَد! نام‌گذاری بعضی از مغازه‌ها و فروشگاه‌ها هم گاهی چنین وضعی دارد. طوری شده که وقتی کالایی با اسم و خط فارسی می‌بینم ذوق میکنم و می‌خواهم از طرف تشکر کنم!
علتش چیست؟ توجیه‌تراشی، مسئولیت‌ناپذیری یا خودباختگی؟! نمی‌دانم! قانون‌گذار و مجری قانون کجای کارند؟! خود ما مسئولیتی نداریم؟ همین حالا می‌توانم فهرستی از محصولات خوراکی و غیرخوراکی و خدماتی نام ببرم که همگی نام‌شان خارجی یا خارجی‌طور است؛ یعنی اسمی برایش انتخاب می‌کنند که خارجی به‌نظر برسد. نفوذ فرهنگی که شاخ و دم ندارد! از انگلیس و آمریکا کم مصیبت کشیدیم؟!
شاید اگر می‌دانستیم نیاکان‌مان خط خوش و زبان آهنگین ما را با چه زحمتی از دل کوره‌راه‌های تاریخ گذرانده و به دست ما رسانده‌اند، بهتر و بیشتر حراستش می‌کردیم. قدر داشته‌های‌مان را بدانیم. اگر کالایی خریدید و دیدید نام یا خطش انگلیسی است، به روابط عمومی کارخانه زنگ بزنید و اعتراض‌تان را به گوشش‌شان برسانید. مطالبه‌گری و نقد و تشویق اگر به‌جا باشد، برکت دارد و تدریجا اثر می‌گذارد، ان شاء الله.
فرمانده به سرباز ماموریت می‌دهد، می‌گوید: سوار هواپیما می‌شوی، می‌روی فلان منطقه، با چتر می‌پری پایین. وقتی فرود آمدی، ماشینی را می‌بینی که منتظرت است. سوارش می‌شوی تو را می‌برد به محل ماموریت.
سرباز می‌گوید، چشم!
روز موعود، سرباز سوار هواپیما می‌شود، به منطقه موردنظر که می‌رسند خلبان می‌گوید: رسیدیم! بپر!
سرباز می‌پرد. لحظاتی بعد، بین زمین و آسمان ضامن چترش را می‌کشد، اما چتر باز نمی‌شود! همانطور که با کله داشت می‌رفت پایین با خودش می‌گوید: این هم از شانس ما! الان برسم زمین ببینم ماشین هم نیامده!
نکته: چه خوب می‌شود اولویت‌ها را دریابیم. اصل و اساس کارمان درست نباشد، با فرعیاتِ محض، راه به جایی نمی‌بریم.
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
بالاخره در نبرد بین امام هادی (علیه‌السّلام) و خلفایی که در زمان ایشان بودند، آن کس که ظاهراً و باطناً پیروز شد، حضرت هادی (علیه‌السّلام) بود؛ این باید در همه‌ی بیانات و اظهارات ما مورد نظر باشد.
در زمان امامت آن بزرگوار شش خلیفه، یکی پس از دیگری، آمدند و به درک واصل شدند. آخرین نفر آنها، «معتز» بود که حضرت را شهید کرد و خودش هم به فاصله‌ی کوتاهی مُرد. این خلفا غالباً با ذلت مردند؛ یکی به‌دست پسرش کشته شد، دیگری به دست برادرزاده‌اش و به همین ترتیب بنی‌عباس تارومار شدند؛ به عکسِ شیعه. شیعه در دوران حضرت هادی و حضرت عسگری (علیهماالسّلام) و در آن شدت عمل روزبه‌روز وسعت پیدا کرد؛ قویتر شد.
حضرت هادی (علیه‌السّلام) چهل و دو سال عمر کردند که بیست سالش را در سامرا بودند؛ آن‌جا مزرعه داشتند و در آن شهر کار و زندگی میکردند. سامرا در واقع مثل یک پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان ترکِ نزدیک به خود را - با ترکهای خودمان؛ ترکهای آذربایجان و سایر نقاط اشتباه نشود - که از ترکستان و سمرقند و از همین منطقه‌ی مغولستان و آسیای شرقی آورده بود، در سامرا نگه دارد. این عده چون تازه اسلام آورده بودند، ائمه و مؤمنان را نمیشناختند و از اسلام سر در نمیآوردند. به همین دلیل، مزاحم مردم میشدند و با عربها - مردم بغداد - اختلاف پیدا کردند. در همین شهر سامرا عده‌ی قابل توجهی از بزرگان شیعه در زمان امام هادی (علیه‌السّلام) جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره کند و به وسیله‌ی آنها پیام امامت را به سرتاسر دنیای اسلام - با نامه‌نگاری و... - برساند. این شبکه‌های شیعه در قم، خراسان، ری، مدینه، یمن و در مناطق دوردست و در همه‌ی اقطار دنیا را همین عده توانستند رواج بدهند و روزبه‌روز تعداد افرادی را که مؤمن به این مکتب هستند، زیادتر کنند. امام هادی همه‌ی این کارها را در زیر برق شمشیر تیز و خونریز همان شش خلیفه و علی‌رغم آنها انجام داده است...
بخشی از بیانات امام خامنه‌ای حفظه الله در سی‌ام مردادماه سال ۱۳۸۳ و پس از مراسم روضه‌خوانی به مناسبت شهادت حضرت امام علی النقی علیه‌السلام؛ نشانی دریافت متن و تصویر سربرگ و نشانی دریافت صوت از تارنمای Khamenei.ir
روزی که گذشت، سالروز شهادت امام هادی سلام الله علیه بود و امشب، شام غریبان ایشان. شهادت امام عزیز را به محضر ولی عصر عج الله تعالی فرجه الشریف و به شما و همه شیعیان و محبان ایشان تعزیت عرض میکنم.
