سوره: فصل انقلاب فاطمی

حدود دو سه هفته‌ی پیش با خود می‌اندیشیدم که در این شب‌ها جای «سوره» چه‌ خالی است. برنامه «سوره» در فاطیمه و رمضان و محرمی که گذشت، با سه فصل «سقیفه»، «نهج‌البلاغه» و «کوفه» باب‌های مهمی از تاریخ صدر اسلام را گشود که اغلب تاکنون مهجور و مغفول مانده‌ بودند. شخصاً مطالب جنابان «محمدحسن زورق» در فصل سقیفه و «اصغر طاهرزاده» و «حامد کاشانی» در فصل کوفه را فراموش نمی‌کنم. به‌راستی خط فکریِ برخی از خواص و صحابه پیامبر خدا (ص) چه بود که پس از رحلت حضرتش چنان وقیحانه از غدیر عبور کردند تا سالیانی بعد فاجعه کربلا رقم بخورد؟ بدون کشف ریشه‌ها نمی‌توان رویدادها را درست تحلیل کرد. 

 

مخاطب «سوره» نه منفعل که باید فعال باشد. در هر شب از هر فصل، صاحب‌نظری میهمان برنامه است و از منظری خاص به موضوع می‌پردازد. به یاد دارم که طی حدود یکی دو سال پیش بر دیدگاهی از دو میهمان در دو برنامه مجزا نقدی جدی داشتم. اما «سوره» در کلیت خود، رویدادها و مباحث دقیق و گاهی کمتر بازگوشده‌ی تاریخی و اجتماعیِ اسلام را در افقی گسترده فراروی‌ مخاطب می‌نهد. لذا مخاطب باید بشنود، بیاندیشد، بکاود و آنچه را که با قرآن و سنت شیعه منطبق است، دریابد و بپذیرد.

 

با نزدیک شدن سالروز شهادت بانوی دو عالم سلام‌الله‌علیها، فصل جدید سوره با نام «انقلاب فاطمی» نیز چند روزی است که آغاز شده است.

 

«سوره» فصل «انقلاب فاطمی» هر شب، ساعت 22:30 از شبکه 4 سیما پخش می‌شود. بازپخش آن‌را می‌توانید ساعت 13:30 روز بعد ببینید.

 

نشانیِ صفحه‌ی ‌ویژه برنامه سوره در تارنمای شبکه 4 سیما

 

از خدای بزرگ برای عوامل برنامه و از جمله برای سردبیر و مجری محترم آن، مسعود دیانی، خیر مسئلت دارم.

 

 

گریستن نور بر نور

درود بر تو ای فرستاده خدا از من و دخترت که در کنارت آرمیده، و زودتر از دیگران به تو رسیده. ای فرستاده خدا! مرگ دختر گرامی‌ات عنان شکیبایی از کفم گسلانده و توان خویشتنداری‌ام نمانده.

 

اما برای من که سختی جدایی تو را دیده و سنگینی مصیبتت را کشیده‌ام جای تعزیت است نه هنگام تسلیت. تو را بالین ساختم در آن‌جا که شکاف قبر تو بود، و جان گرامی‌ات میان سینه و گردنم از تن مفارقت نمود. «همه ما از خداییم و به خدا بازمی‌گردیم.» امانت بازگردید، و گروگان به صاحبش رسید.

 

کار همیشگی‌ام اندوه است و تیمارخواری، و شبهایم شب‌زنده‌داری. تا آن‌که خدا خانه‌ای را که تو در آن به سر می‌بری برایم گزیند و این غم که در دل دارم فرونشیند. زودا دخترت تو را خبر دهد که چه‌ سان امتت فراهم گردیدند، و بر او ستم ورزیدند.

از او بپرس چنان‌که شاید و خبر گیر از آن‌چه باید، که دیری نگذشته و یاد تو فراموش نگشته. درود بر شما، درود آن که بدرود گوید نه که رنجیده است و راه دوری جوید. اگر بازگردم نه از خسته‌جانی است، و اگر بمانم نه از بدگمانی است، بلکه امیدوارم بدان‌چه خدا شکیبایان را وعده داده و پاداشی که برای آنان نهاده.

 

ترجمه سیدجعفر شهیدی از خطبه 202 نهج‌البلاغه، که مروی است حضرت امیرالمومنین هنگام دفن سیده زنان، حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیهما ایراد کرد.

 

سفر شهادت

خوشا به حال‌تان... غلتیدن در خون خویش و پر کشیدن سوی خدا از حرمی که سراپایش بوی بهشت می‌دهد، فضیلتی است که خدا آن‌را قسمت شما فرمود.

شهادت گوارای‌تان باد. اللهم الرزقنا...

 

ما را بپذیر...

ای بهترین بنده و برگزیده خدا بر زمین، ما را هم شریک غم‌ها و اشک‌های خود فرما و دعای‌مان کن... به دعای تو همیشه سخت محتاجیم...

اللهم عجل لولیک الفرج...

 

اربعین، بشارت رستگاری است

مگر انسان تشنه‌ی عدالت و امنیت و برادری نیست؟ مگر انسان آرزوی دنیایی را در سر ندارد که در آن، همه با یکدیگر هم‌دل و همسفره شوند؟ و مگر انسان در انتظار موعودی نیست که تمام رذایل را سرنگون کند و پرچم حقیقت و مکارم اخلاق را جاودانه برافرازد؟ پیاده‌روی اربعین پرتوی از آن روشناییِ عالم‌گیر را نمایان می‌کند. فقیر و غنی هر چه دارند را مشتاقانه در سفره‌ای می‌نهند که حسین سلام‌الله‌علیه آن‌را گسترده است. آن‌ها که میزبانند، زائران حسین سلام‌الله‌علیه را ملتمسانه بر سر سفره‌‌شان می‌خوانند و خانه‌ی خود را استراحتگاه آنان می‌کنند و به این میزبانی و خادمی می‌بالند. این‌همه عظمت و شگفتی را جز زیر پرچم خداوند کجا می‌توان یافت؟! اربعین به یادمان می‌آورد که دنیای صالحان که خدا آن‌را وعده داده است، شدنی و حتما آمدنی است و با به یاد آوردن این حقیقت، دل‌های‌مان را علیه سیاهی و خودبینی، خودخواهی و خودپسندی می‌شوراند. اربعین بشارت رستگاری است. مسیری که با حسین آغاز می‌شود، یقینا به مهدی موعود می‌رسد، سلام‌الله‌علیهما...