انسان‌ها درد دارند. آن‌ها یا خودشان دردمندند و یا غصه‌دارِ دردهای دیگرانند. یکی از خدا بخشایش می‌طلبد، دیگری برای شفای بیمارش دعا می‌کند و آن دیگری شغل، ازدواج یا سرپناه می‌خواهد و آن‌ها که روح بلندی دارند، از خدا فقط خدا را می‌خواهند... و این دعاها تمامی ندارند... حالا اگر بدانیم دعایی هست که با مستجاب شدنش تمام دیگر خواسته‌های خوب انسان نیز برآورده می‌شود، چه می‌کنیم؟ آیا شب و روز برای اجابتش خدا را نمی‌خوانیم؟
چنین دعا و چنان اجابتی حقیقت دارد اما تاکنون به مراد نرسیده‌ایم چون ضرورتش را حقیقتاً ندانسته‌ایم تا با تمام وجود بطلبیم‌اش...
آرمان‌شهر و مدینه فاضله حقیقتی است که خدا وعده تحققش را داده است و راستگوتر از خدا نیست. شاید اگر انسان می‌دانست با ظهور حجت خدا و پیدایش جامعه مهدوی چه زندگی شگرف و دل‌انگیزی در انتظار اوست، جز ظهور حضرت علیه‌السلام از خدا چیز دیگری طلب نمی‌کرد. دنیایی که بهترین بنده خدا بر آن حکومت کند و مناصب را به صالح‌ترین بندگان سپرده باشد، به نظرتان چگونه دنیایی خواهدبود؟ دنیایی که در آن، ابلیس نابود و نفس اماره به بند کشیده می‌شود تا روح پاک انسان پس از هزاران سال اسارت، به پرواز درآید و حقیقت الهی خویش را زندگی کند، چگونه دنیایی خواهدبود؟
رهایی از فقر و ناامنی کمترین ثمره‌ی حکومت صالحان بر زمین است. آنچه خواهدشد را امروز به خواب هم نمی‌بینیم. خبرهایی که از اهل‌بیت علیهم‌السلام به ما رسیده شگفت‌انگیز است. در حکومت حضرت، راه سعادت دنیوی و اخروی برای انسان همواره خواهدشد.
آن‌ها که قضیه را درست نفهمیده‌اند، مهدویت و ظهور را مبحثی برای سرگرم‌کردن مستضعفان و رنج‌دیدگان می‌دانند؛ اما غافلند که تاریخ و قصه انسان بدون مهدویت، ناقص و بی‌معناست. آیا خرد انسان می‌پذیرد که هزاران رسول و نبی و هزاران سال شهادت و اسارت و ایثار بیهوده و بی‌سرانجام باشد؟ خدایی که نبوت را برای هدایت انسان آغاز کرد، آن را با امامت مهدی علیه‌السلام به ثمر خواهدرساند.
ای امام عزیز ما، ای غریب قرن‌ها... ما را ببخش که آرزوهای ناچیزمان را مصرّانه از خدا خواستیم اما از بزرگترین درد زندگی‌مان که محرومیت از دیدار توست، غافل ماندیم... ای آنکه بر رهایی و سعادت ما بیش از خودمان حریصی، دست الهی خود را بر دلهای به‌‌خواب‌رفته‌مان بکش، تا بیدار و مشتاق، روز و شب شما را از خدا طلب کنیم و خاضعانه و عاشقانه به کشتی نجات شما درآییم.
فرمودند:
«در اعیاد موالید ائمه، از گذشته تجلیل می‌کنیم؛ اما در عید نیمه شعبان، همه‌ی نگاه به آینده است؛ یعنی این نگاه دو چیز را با خود دارد: یکی امید، یکی تلاش. دلهای افسرده در نهایت گرفتاری و تنگنا، یک روزنه‌ی روشن و درخشانی به یک دنیای نورانی و بهشت‌آسا در مقابل چشمشان می‌بینند و به آینده امید دارند.»
از بیانات رهبر انقلاب اسلامی
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ... اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ، الذَّابِّینَ عَنْهُ، الْمُسَارِعِینَ فِی حَوَائِجِهِ، الْمُمْتَثِلِینَ لِأَوَامِرِهِ، الْمُحَامِینَ عَنْهُ، الْمُسْتَشْهَدِینَ بَینَ یدَیهِ
* مأخذ عکس: تارنمای رهبر معظم انقلاب اسلامی
- ۰ نظر
- ۲۷ بهمن ۰۱ ، ۲۲:۲۵
