حضرت پروردگار

خدایا به حق شب قدر، ما را همیشه و تا ابد بنده‌ و شیفته‌ی حقیقی خود بفرما... خدایا دل امام زمان‌مان ارواحنا فداه را از ما راضی بفرما... خدایا از ما راضی باش...

 

 

حیفم آمد عمل نکنیم

این صوت از مرحوم استاد سید عبدالله فاطمی‌نیا را شنیدم، حیفم آمد منتشر نکنم. ببینیم و بشنویم و عمل کنیم و باورمان است که خدا دعای‌مان را اجابت می‌فرماید و مرحوم استاد را هم دعا کنیم، ان شاء الله

برای دریافت فایل، این پیوند را کلیک کنید.

حجم فایل کمتر از 2 مگابایت است.

 

 

تو با حقی و حق با توست

«...به خدا قسم اگر هفت اقلیم را با آنچه زیر آسمانهای‌ آنهاست به من بدهند تا خداوند را با ربودن پوست جوی‌ از دهان مورچه‌ای‌ معصیت کنم به چنین کاری‌ دست نمی‌زنم! و بی‌شک دنیای‌ شما نزد من از برگی‌ که در دهان ملخی‌ است و آن را می‌‌جود خوارتر است! علی‌ را با نعمتی‌ که از دست می‌‌رود و لذّتی‌ که باقی‌ نمی‌ماند چکار؟! از خواب عقل، و زشتی‌ لغزش به خدا پناه می‌بریم، و از او یاری‌ می‌طلبیم.»

فرازی از خطبه 215 نهج‌البلاغه، ترجمه‌ی استاد حسین انصاریان

 

«... وَ اللّهِ لَوْ اُعْطیتُ الاَْقالیمَ السَّبْعَةَ بِما تَحْتَ اَفْلاکِها عَلى اَنْ اَعْصِىَ اللّهَ فى نَمْلَة اَسْلُبُها جُلْبَ شَعیرَة ما فَعَلْتُ! وَ اِنَّ دُنْیاکُمْ عِنْدى لاََهْوَنُ مِنْ وَرَقَة فى فَمِ جَرادَة تَقْضَمُها! ما لِعَلِىٍّ وَ لِنَعیم یَفْنى، وَ لَذَّة لاتَبْقى؟! نَعُوذُ بِاللّهِ مِنْ سُباتِ الْعَقْلِ، وَ قُبْحِ الزَّلَلِ، وَ بِهِ نَسْتَعینُ.»

 

 

کریم آل طه

من کبوتر نیستم اما ندیدم در بقیع

یاکریمی را برانی از حریمت یا کریم

...

میلاد امام مجتبی، امام حسن (علیه الصّلاة و السّلام)؛ حُسن مجسّم بر زبان پیغمبر خاتم (صلّی الله علیه و آله) که این نام را ایشان بر روی این مولود گذاشتند -و این خیلی با عظمت است، خیلی مهم است که پیغمبر این بزرگوار را، این کودک مبارک را «حسن» بنامند- ان‌شاءالله بر همه‌تان مبارک باشد.

امام خامنه‌ای، ۱۰ تیرماه ۱۳۹۴

 

مأخذ تصویر: تارنمای رهبر انقلاب

 

از سمت مدینه خبر آورد نسیمی*

سرّی است در نام و یاد شما که مهربانی و آرامش می‌آورد... میلادتان مبارک ای کریم اهل بیت و سلام خدا بر شما و پدران و مادران و خاندان پاک‌تان باد، ای امام حسن مجتبی

 

از سمت مدینه خبر آورد نسیمی

تا مژده دهد آمده مولود عظیمی

 

آن‌قدر فرشته به زمین آمده انگار

در کل سماوات نمانده‌ست مقیمی

 

گل‌های بهشتی‌ست به دستان ملائک

در شهر از این واقعه پیچیده شمیمی

 

از طایفۀ نور خودش، نورٌ عَلی نور

با نور رسیده‌ست کریمی به کریمی

 

او آمده تا دل ببرد با دو سه لبخند

در بین زمین باب کند لحن صمیمی

 

او آمده دستی بکشد از سر لطفش

تا از سرمان پاک کند گرد یتیمی...

 

* سروده‌ی امیر سلیمانی در عرض ارادت به محضر امام حسن مجتبی سلام الله علیه