انتخاب ما مهم است 1

از چند سال پیش مطالبه‌های جدی و پیگیر مردم و بخصوص جوانان سرانجام باعث شد بیش از 200 نماینده مجلس فعلی آرای خود را که در چندین دوره‌ قبلی مخفی بود و الزام قانونی هم برای شفافیتش نبود، داوطلبانه شفاف کنند. کافی است؟ خیر، اما من‌باب نمونه، نشان داد که مطالبه پیگیر مردم چقدر می‌تواند موثر باشد. یکی از مطالبات جدی ما از مجلس آینده، تصویب قانون شفافیت مجلس است و منظور از شفافیت یعنی علنی شدن رأی نمایندگان، حقوق و مزایای آن‌ها، هدایا، توصیه‌نامه‌ها و دیگرها فعالیت‌ها و سازوکارهای مجلس که شرعاً و عقلاً مردم باید از آن‌ها آگاه باشند. سپس لازم است که مجلس سایر نهادهایی را که قاعدتاً باید در حوزه نظارت مردم باشند، به شفافیت ملزم کند.

یکی از مهم‌ترین و موثرترین گام‌ها برای اصلاح ضعف‌ها و مبارزه با فساد در هر شکلی، شفافیت است و آن‌را مطالبه خواهیم کرد، ان شاء الله.

نگو که رأی و انتخابت تاثیر ندارد.

 

چه گم کرده کسی که تو را یافته؟! *

پاییز پارسال همه دولت‌ها و گروه‌هایی که کینه ایران را به دل داشتند، شمشیرها را از رو بستند و کارهایی از آن‌ها سر زد که در عرف خودشان هم کم‌نظیر بود! نخست‌وزیر کانادا در تظاهرات گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی شرکت کرد و در داخل ایران، حتی اتباع کشورهایی مثل هلند و فنلاند که معمولا ظاهر موجه‌تری دارند، در صحنه آشوب‌ها شناسایی شدند. سرویس‌های اطلاعاتی چندین کشور توان‌شان را جمع کرده بودند تا این‌بار ضربه را کاری وارد کنند. ربات‌های مجازی‌شان در شبکه‌های اجتماعی هشتگ‌های مربوط به آشوب‌های ایران را بالا می‌آوردند و رسانه‌های فارسی‌زبان‌شان علناً شیوه‌های آشوبگری و بند آوردن راه‌ها و خشونت علیه پلیس را ترویج می‌کردند و آن‌را خرابکاری شرافتمندانه می‌نامیدند! در حالی مدعی کشتار مردم به‌دست نیروهای نظامی بودند که فیلم‌های آتش زدن مامور پلیس در مشهد و ضرب‌وشتم آرمان علی‌وردی و چاقو زدن به پیکر بی‌جان روح‌الله عجمیان و گلوی بریده و پیکرهای زیرگرفته‌شده ماموران نیروی انتظامی، در فضای مجازی در دسترس همه بود.

هر دختر جوان یا نوجوانی که به هر علتی فوت می‌کرد، آن‌ها ‌را کشته جا می‌زدند و مدعی می‌شدند که حکومت به قتل‌شان رسانده است. و در آن فضای آکنده از خشم کور و تهی از منطق، مشتریان شبکه‌های مخالف نمی‌پرسیدند که حکومت چرا باید هرچند روز یک‌بار دختر نوجوانی را بکشد و اوضاع را برای خود سخت‌تر کند؟! وقتی حکومت کسانی را که در صحنه قتل روح‌الله عجمیان حاضر بودند، زنده دستگیر و برای‌شان دادگاه برگزار می‌کند، چرا باید نوجوانی را بکشد که نهایتا در تجمعی شرکت کرده و شاید شعاری داده است؟!

 

در هر حال، امروز 22 بهمن 1402 هجری شمسی که این جمله‌ها را می‌نویسم به لطف و یاری خدا شبکه منحط «من‌وتو» تعطیل شده، یکی از بزرگترین کاسبان خون مردم ایران و از مهم‌ترین آتش‌بیاران معرکه در اینترنشنال‌، به پایان راهش رسیده (به گفته خودش آمریکا دیگر نمی‌تواند حفاظت از او را به عهده بگیرد!)، خیابان‌های فرانسه صحنه اعتراضات گسترده کشاورزان است، در آمریکا احتمال وقوع جنگ داخلی بین ایالت تگزاس (و چند ایالت همسوی دیگر) با ارتش دولت فدرال بر سر ورود مهاجران به آمریکا قوت گرفته و سرزمین‌های اشغالی صحنه بی‌سابقه‌ترین لرزه‌های نظامی و سیاسی است. همه کسانی که برای ایران و مردمش نقشه کشیده بودند، امروز شکار نقشه خدا شدند.

و جمهوری اسلامی ایران که تقریبا عین 45 سال گذشته را (گاهی شاید کمتر و گاهی شدیدتر) تحت تحریم‌های اقتصادی و صنعتی و فنی و نظامی بوده است، به خواست خدا و با کمک قدرت لایزال الهی ورود به چهل‌وششمین سال پیروزیش را جشن گرفت.

اگر تاریخ معاصر جهان را مرور کنیم درمی‌یابیم هر یک از توطئه‌های دشمنان‌مان علیه ما به‌تنهایی برای زمین زدن کشوری دیگر کافی بود. اما چون ملت ایران قلباً خواستند تا استقلال، عزت نفس و دین و شرف‌شان را حفظ کنند، نصرت خدا آن‌ها را دربر گرفت و انقلاب اسلامی نه فقط تضعیف نشد که ریشه‌هایش به تمام منطقه و حتی فراتر از آن گسترش یافت.

و البته، همانطور که دست قدرت‌های خارجی را از کشورمان قطع کردیم، دست خائنان و متظاهرانی را نیز که خود را پشت نقاب اسلام و ولایت و انقلاب پنهان می‌کنند و با ضربه زدن به ارکان اقتصادی، فنی و فرهنگی کشور، سفره‌های مردم را به غارت می‌برند و در ناامید کردن جوانان کشور می‌کوشند و منافع ملت را فدای منافع شخصی خود می‌کنند، قطع خواهیم کرد، به حول و قوه خدا.

خدایا به میمنت و برکت فرارسیدن ماه مبارک شعبان و عزیزانت که مولود این ماه هستند، این دین و این پرچم و این رهبر و این ملت و این کشور را در پناه خود حفظ فرما. آمین یا رب العالمین

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک اعدائهم

 

* عنوان مطلب، برگرفته از نیایش امام حسین علیه السلام با خداوند است در روز عرفه

مَا ذَا وَجَدَ مَن فَقَدَک وَ مَاالَّذِی فَقَدَ مَن وَجَدَک

کسی که تو را گم کرده چه یافته و چه گم کرده کسی که تو را یافته؟ (متن نیایش با ترجمه‌ی استاد حسین انصاریان)

 

چهل‌وپنج

چهل‌وپنج سال هرچه می‌توانستند علیه این ملت و این سرزمین نقشه چیدند. هشت سال جنگ، 45 سال تحریم، ده‌ها سال هجمه سنگین رسانه‌ای، شایعه‌سازی، تفرقه‌افکنی، آشوب‌، تحقیر دستاوردها و تلاش برای تغییر دادن سبک زندگی مردم و زدودن باورها و ارزش‌های دینی و ملی و فرهنگی. اما خدا خواست تا جمهوری اسلامی ایران ورود به چهل‌وششمین سال پیروزی خود را جشن بگیرد. الحمدلله رب‌العالمین.

بدیهی است که کم‌وکاستی هم داریم؛ کدام کشور مشکل ندارد؟! بعضی از آن‌ها ساختاری است و مطالبه مردم از حاکمیت حل‌شان می‌کند. ریشه بعضی‌ها نیز در وجود خودمان است که باید رفع‌شان کنیم؛ مثل مشکلاتی که زاییده‌ی ناامیدی، ناآگاهی، اسراف یا فردگرایی و خودمحوری است.

خیره ماندن به درهای بسته ما را از درهایی که به‌ روی‌مان باز هستند، غافل می‌کند.

چهل‌وپنجمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مبارک باد.

شریک دزد و رفیق قافله

مردم ترکیه می‌آیند بیرون و در حمایت از غزه تظاهرات می‌کنند. اردوغان هم چفیه فلسطینی می‌اندازد گردنش چندتا تشر به صهیونیست‌ها می‌زند و بعد، دولتش می‌رود پی کار قبلی خودش؛ تجارت ترکیه و اسرائیل ادامه دارد و سفارتخانه‌ها هم همچنان دایر هستند.

مسخره است؟ بله خب، وقتی دین از سیاست جدا باشد، همین می‌شود. دین ظاهرا هست اما انگار نیست، یعنی بود و نبودش فرقی نمی‌کند. ملت ضدصهیونیستی است، دولت اما هنوز دودوتا چهارتا می‌کند که آیا می‌صرفد به‌خاطر کشته شدن 25000 زن و مرد و بچه بی‌گناه روابطش را با صهیونیست‌ها قطع کند یا هنوز جا دارد؟!

خب، بنده همچنان معتقدم مردم کشورهایی مثل ترکیه و اردن و مصر اگر واقعا دلشان برای کمک به فلسطین می‌تپد، اول باید کار حکومت‌های خائن و فاسدشان را یکسره کنند.

مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان

وقتی امثال اردوغان ژست صهیونیزم‌ستیزی به خود می‌گیرند، باید خندید یا خروشید؟! حدود یک ماه از جنایات صهیونیست‌ها و البته آمریکایی‌ها علیه مردم غزه می‌گذرد و تازه دولت ترکیه سفیر خود را از سرزمین‌های اشغالی فراخوانده تا با او مشورت کند! اگر درد ترکیه حقیقتا درد فلسطین بود، اصلا نمی‌بایست با آنها ارتباطی و در آنجا سفارتخانه‌ای می‌داشت. 

حکومت جمهوری آذربایجان که آویزان ترکیه است هم در عمل، طرف صهیونیست‌ها ایستاده است و همچون ترکیه، تعاملاتش با رژیم کودک‌کش صهیونیستی ادامه دارد.

مصر جای آنکه گذرگاه رفح را بگشاید و رأساً کمک‌هایش را به غزه گسیل دارد، عملاً همگام با صهیونیست‌ها عرصه را بر مردم غزه تنگ‌ کرده است. امارات متحده عربی نیز سمت اسرائیل ایستاده است و از عربستان سعودی و اردن چیزی نگوییم آسوده‌تریم. ملت‌های‌شان حامی فلسطین اما حکومت‌های‌شان فاسد و واداده‌اند. مردم این کشورها اگر می‌خواهند مقابل رژیم صهیونیستی بایستند، ابتدا باید حکومت‌های خائن‌شان را سرنگون کنند.

رحمت خدا بر جمهوری اسلامی و حزب الله لبنان و نیروهای مقاومت عراق و مردم زجرکشیده اما شجاع و مقاوم یمن که هر خطری را به جان خریدند اما آشکارا پایگاه‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی را هدف گرفتند و در کنار فلسطین و غزه قهرمان ایستادند. 

از ترکیه و مصر و اردن و سعودی و امثالهم آبی برای فلسطین گرم نمی‌شود. به فضل و یاری خدا، ملت فلسطین و محور مقاومت خودشان کار رژیم موقت صهیونیستی را یکسره می‌کنند؛ دیر یا زود دارد اما سوخت و سوز ندارد، ان شاء الله.