از وصایاى امام موسی کاظم علیه‌السلام به هشام است که فرمود: مَثَل دنیا، همچون آب دریاست (که شور است)؛ تشنه هر چه از آن بنوشد، تشنه‌تر مى شود، تا آنکه او را مى‌کُشد.
مِن وَصِیَّةِ مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام: مَثَلُ الدُّنْیا مَثَلُ ماءِ الْبَحْرِ کُلَّما شَرِبَ مِنْهُ الْعَطْشـانُ ازْدادَ عَطَشا حَتّى یَقْتـُلَهُ.
مأخذ حدیث: تارنمای کتابخانه احادیث شیعه
چه می‌توان گفت از امام عزیز و کاظم و با علم و حلم و محبتی که حتی اغیار را هم مجذوب و مدهوش خود می‌کرد.
امشب شام شهادت امام موسی‌بن‌جعفر است؛ انسان کاملی که چون قدرش ندانستند، غریبانه در قعر زندان هارون ملعون به شهادت رسید. آری، شیعه اگر فدایی پروانه‌ی شمع ولایت نباشد، طاغوت دوران وقیحانه امام زمان را محبوس و قصد جان پاکش می‌کند. خدایا از بی‌بصیرتی و بی‌عملی به تو پناه می‌آوریم.
عنوان مطلب را از شعر خواهرمان خانم انسیه‌سادات هاشمی وام گرفتم که آن‌را در مرثیه حضرت باب‌الحوائج سروده است:
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
روزهای تیره هریک شب‌تر از دیروز تار
در میان دخمه‌ای سر شد ولی نفرین نکرد
هرچه آن صیادها را صید خود کرد این شکار
روزی‌اش یک دام دیگر شد ولی نفرین نکرد
روزهٔ غم، سجدهٔ غم، شکر غم، افطار غم
زندگی با غم برابر شد ولی نفرین نکرد
وای اگر نفرین کند دنیا جهنم می‌شود
از جهنم وضع بدتر شد ولی نفرین نکرد
وقت افطار آمد و دیدم که خرماها چطور
یک به یک در سینه خنجر شد ولی نفرین نکرد
آن دم بی‌بازدم چون آتشی رفت و سپس
آنچه باید می‌شد آخر شد ولی نفرین نکرد
این سروده و اشعار دیگر را در تارنمای شعر هیأت بخوانید: نشانی
تصویر سربرگ در اندازه اصلی را از تارنمای عصر انتظار دریافت کنید: نشانی
- ۰ نظر
- ۱۷ بهمن ۰۲ ، ۰۰:۱۳
