این پودر و کلوخه‌های زرد و خوشرنگ که می‌بینید، کیک زرد است.
خب، کیک زرد چیست؟ همان اکسید اورانیوم!
همین پودر زرد را بعد از چند مرحله به قرص‌های سیاه دی‌اکسید اورانیوم تبدیل می‌کنند (ملاحظه کنید) و می‌شود سوخت هسته‌ای.
و هر کدام از آن قرص‌های سیاه کوچک معادل هزار کیلو زغال سنگ انرژی تولید می‌کنند!
خلاصه ماجرا چنین است:
- استخراج سنگ معدن اورانیوم و بعد جداسازی اورانیوم از ناخالصی‌ها
- تبدیل اورانیوم به اکسید اورانیوم یعنی همین کیک زرد
- تبدیل کیک زرد به هگزافلورید اورانیوم
- انتقال هگزافلورید اورانیوم به دستگاه‌های گریز از مرکز یا اصطلاحا سانتریفیوژ (همان استوانه‌های بلند فلزی)
- سانتریفیوژها با سرعت چندهزار دور در دقیقه می‌چرخند و اتم‌های شکافت‌پذیر اورانیوم را که سبک‌‌تر هستند، از اتم‌های شکافت‌ناپذیر که سنگین‌ترند، جدا می‌کنند. منظور از غنی‌سازی اورانیوم همین است.
- بعد از غنی‌سازی، هگزافلوراید اورانیوم را به دی‌اکسید اورانیوم تبدیل می‌کنند که پودری تیره‌رنگ است.
- پودر دی‌اکسید اورانیوم را می‌فشارند تا به‌شکل قرص‌های کوچک درآید. قرص‌ها همان سوخت هسته‌ای هستند.
- سوخت هسته‌ای را داخل میله‌های باریک و بلند سوخت جای می‌دهند و میله‌ها را به قلب راکتور منتقل می‌کنند.
- قرص‌ها در اثر شکافت هسته‌ای اصطلاحا می‌سوزند و انرژی زیادی تولید می‌کنند که دمای آب داخل راکتور را تا چندصددرجه بالا می‌برد و طبیعتا بخار داغ تولید می‌شود.
- بخار داغ از مجراهای خاص با فشار به پره‌های توربین می‌دمد.
- پره‌ها می‌چرخند و محور توربین را که به مولد (یا همان ژنراتور) وصل است می‌چرخانند.
- بوسیله مولد، انرژی مکانیکی به انرژی الکتریکی تبدیل و برق تولید می‌شود.
- بعد از آنکه قرص‌های دی‌اکسید اورانیوم کاملا سوختند و پسماند شدند، آن‌ها را با سوخت جدید جایگزین و پسماندها را به محل امن منتقل می‌کنند.
خلاصه‌ی چرخه سوخت هسته‌ای تقریبا همین است. تمام مراحل را دانشمندان ما در کشور خودمان انجام می‌دهند. خیلی سر راه‌مان سنگ انداختند و شماری از دانشمندان‌مان را از ما گرفتند تا نتوانیم؛ اما خدا خواست و همت کردیم و توانستیم، الحمدلله.
مطالب مرتبط:
- ۰ نظر
- ۰۱ اسفند ۰۳ ، ۲۳:۰۳
