بدرقه ستاره‌ها

سلام خدا بر مهاجری که مدینه تا قم را با دل و قم تا طوس را با جانش پیمود و با قدوم مبارکش خاک قم را شرف بخشید...

 

بدرقه ستاره‌ها

این دختر جوانِ تربیت‌شده‌ی دامان اهل‌بیت پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم با پاشیدن بذر معرفت و ولایت در طول مسیر و بعد رسیدن به قم، موجب شد که این شهر به عنوان پایگاه اصلی معارف اهل‌بیت‌ (علیهم‌السلام) بدرخشد.

رهبر انقلاب 29/7/89

 

سالروز ولادت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها بر حضرت ولی عصر ارواحنا فداه و بر شیعیان و محبان ایشان مبارک باد.

مأخذ تصویر: تارنمای امام خامنه‌ای (حفظه‌الله)

 

سخن صادق

فرمود: به پدران‌تان نیکی کنید تا فرزندان‌تان به شما نیکی کنند. و نسبت به زنان مردم عفت بورزید تا زنان‌تان عفیف شوند.

 

«برّوا آبائکم یبرّکم أبناؤکم. وعفُّوا عن نساء النّاس تعفُّ نساؤکم»

 

سلام خدا بر شما ای پیشوای صادق

 

مآخذ جهت تحقیق:

1 و 2 و 3 و 4 

 

 

آه و انصاف

تقریبا هفته‌ای نیست که خبر شهادت یکی از نیروهای پلیس را در درگیری با اشرار، قاچاقچیان یا تروریست‌ها نخوانم. همین چند روز پیش «یاسر عبدلی» از ماموران پلیس حین درگیری با گروگانگیرهای مسلح در خاش به شهادت رسید.

یاد پاییز 1401 می‌افتم و پلیسی که ناسزا و بهتان می‌شنید.

 

تارنمای شهدای فراجا هر چند روز یک‌بار به نام و عکس شهید جدیدی مزین می‌شود.

 

تبعیض نژادی ناخودآگاه

بسیاری از گردشگران عمدتاً غربی در شرح خاطرات‌شان از ایران، میهمان‌نوازی و مهربانی ایرانی‌ها را ستوده‌ و از عطوفت و نوع‌دوستی‌شان گفته و نوشته‌اند. نوع‌دوستی و میهمان‌نوازی البته صفتی پسندیده و توصیه‌ی دین ما است. اما لازم است به خودم (خودمان) تلنگری بزنم (بزنیم): اگر روزی به‌جای گردشگر غربی و اروپایی، با گردشگر آفریقایی یا عرب یا افغان مواجه شوم آیا او را نیز همان اندازه گرامی می‌دارم؟ اگر پاسخ مثبت است، باید خدا را بابت خلوص و یک‌رنگی‌ام شکر گویم و اگر نه، باید از تبعیض قومی یا نژادیِ نهفته در افکارم به خدا پناه ببرم.

 

تو با حقی و حق با توست

«...به خدا قسم اگر هفت اقلیم را با آنچه زیر آسمانهای‌ آنهاست به من بدهند تا خداوند را با ربودن پوست جوی‌ از دهان مورچه‌ای‌ معصیت کنم به چنین کاری‌ دست نمی‌زنم! و بی‌شک دنیای‌ شما نزد من از برگی‌ که در دهان ملخی‌ است و آن را می‌‌جود خوارتر است! علی‌ را با نعمتی‌ که از دست می‌‌رود و لذّتی‌ که باقی‌ نمی‌ماند چکار؟! از خواب عقل، و زشتی‌ لغزش به خدا پناه می‌بریم، و از او یاری‌ می‌طلبیم.»

فرازی از خطبه 215 نهج‌البلاغه، ترجمه‌ی استاد حسین انصاریان

 

«... وَ اللّهِ لَوْ اُعْطیتُ الاَْقالیمَ السَّبْعَةَ بِما تَحْتَ اَفْلاکِها عَلى اَنْ اَعْصِىَ اللّهَ فى نَمْلَة اَسْلُبُها جُلْبَ شَعیرَة ما فَعَلْتُ! وَ اِنَّ دُنْیاکُمْ عِنْدى لاََهْوَنُ مِنْ وَرَقَة فى فَمِ جَرادَة تَقْضَمُها! ما لِعَلِىٍّ وَ لِنَعیم یَفْنى، وَ لَذَّة لاتَبْقى؟! نَعُوذُ بِاللّهِ مِنْ سُباتِ الْعَقْلِ، وَ قُبْحِ الزَّلَلِ، وَ بِهِ نَسْتَعینُ.»