...اگر فاطمهی زهرا (سلاماللهعلیها) زنِ امیرالمؤمنین (علیهالسلام) هم نبود، قضیّه همین بود؛ از شوهرش دفاع نمیکرد از زمامدار بهحق دفاع میکرد.
بخشی از بیانات امام خامنهای (حفظه الله و روحی فداه) در یکی از سالهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی: نشانی نماهنگ
ای رسول خدا، از من و دخترت بر تو سلام باد که در جوار تو آمد، و به سرعت به تو ملحق شد.
ای رسول حق، از دوری دختر برگزیدهات شکیباییام کم شد، و طاقتم از دست رفت، جز آنکه مرا در فراق عظیم تو، و سنگینی مصیبتت جای تسلیت (در مصیبت فاطمه) است. زیرا من بودم که با دست خود تو را در آغوش خاک جای دادم، و سرت بر سینه من بود که روح پاکت از قفس تن پرید. «ما از خداییم و به خدا بازمیگردیم.»*
راستی که امانت بازگردانده شد، و گروگان دریافت گردید. اما غصه من ابدی است، و شبم قرین بیداری است تا زمانی که خداوند برای من جایگاهی را که تو در آن اقامت داری اختیار کند.
به زودی دخترت از همدستی امت برای ستم بر او به تو خبر خواهد داد، در پرسیدن از او اصرار کن، و خبر اوضاع را از او بخواه؛ در حالی که بین ما و تو فاصله زیادی نشده و زمانه از یادت خالی نگشته این همه ستم به ما شد.
به هر دو نفر شما سلام باد سلام وداع کننده نه سلام رنجیده خاطر دلتنگ.
اگر از کنار مرقدت بروم نه از باب ملالت است، و اگر بمانم نه از جهت بدگمانی به آنچه خداوند به صابران وعده داده است.
نهج البلاغه، خطبه ۱۹۳ (در برخی نُسَخ، ۲۰۲)، ترجمه فارسی: استاد حسین انصاریان، مأخذ و نشانی متن عربی و ترجمه: در erfan.ir)
* بخشی از آیه ۱۵۶ سوره مبارکه بقره: إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ
چند روز پیش رسانهها از قول ظریف نوشتند: موشک بسیار مهم است، اما مردم مهمترند.
نمیدانم نیت گوینده چه بوده؛ با خودِ جمله کار دارم که اشکال دارد و مخاطب ناآگاه را گمراه میکند.
مثل این است که کسی بگوید: «آب بسیار مهم است، اما مردم مهمترند» یا «معیشت بسیار مهم است اما مردم مهمترند».
وقتی دو چیز لازم و ملزومِ هم هستند، چرا طوری بیان میشود که گویی با هم تزاحم دارند؟!
اگر مردم مهم هستند که هستند، پس دفاع از آنان و تامین امنیتشان هم مهم است و توان موشکی یکی از ملزومات دفاع از مردم و تامین امنیت آنان است.
از جنگ دوازده روزه و نقش بیبدیل موشکهای ایران در دفاع از ایران و ایرانیان زمان زیادی نمیگذرد. دشمنان ما آشکارا میخواهند چنین توانی را از ما بگیرند (غلط زیادی!)
کسانی که پشت میکروفن میروند یا قلم دست میگیرند، بیشتر دقت کنند. اصلا و بهویژه با وضعیت فعلی منطقه و دنیا بیان چنین جملاتی چه نفعی دارد؟
گمان میرفت که جنگ دوازده روزه و فریبکاری چندباره آمریکا، سیاسیون و رسانههای غربگرای ایران را هشیار کند اما افسوس. فکر مذاکره رهایشان نمیکند؛ چنان که گویی دیپلماسی را در مذاکره خلاصه کردهاند. این حد از اصرار بر خطا، چرا؟!
امام صادق(ع) مرد مبارزه بود، مرد علم و دانش بود و مرد تشکیلات بود. مرد علم و دانش بودنش را همه شنیدهاید. محفل درس امام صادق(ع) و میدان آموزشی که آن بزرگوار به وجود آورد، هم قبل از او و هم بعد از او در تاریخ زندگی امامان شیعه بینظیر بود. همهی حرفهای درست اسلام و مفاهیم اصیل قرآن که در طول یک قرن و اندی به وسیلهی مغرضان و مفسدان یا جاهلان تحریف شده بود، همهی آنها را امام صادق(ع) به شکل درست بیان کرد.
اما مرد مبارزه بودنش را کمتر شنیدهاید. امام صادق(ع) مشغول یک مبارزهی دامنهدار و پیگیر بود. مبارزه برای قبضه کردن حکومت و قدرت و به وجود آوردن حکومت اسلامی و علوی. یعنی امام صادق(ع) زمینه را آماده میکرد تا بنیامیه را از بین ببرد و به جای آنها حکومت علوی را که همان حکومت راستین اسلامی است بر سر کار بیاورد. اما آن بعد سوم را که اصلاً نشنیدهاید، مرد تشکیلات بودن امام صادق(ع) است که یک تشکیلات عظیمی از مؤمنان خود از طرفداران جریان حکومت علوی در سراسر عالم اسلام از اقصای خراسان و ماوراءالنهر تا شمال آفریقا به وجود آورده بود. تشکیلات یعنی چه؟ یعنی این که وقتی امام صادق(ع) اراده میکند آن چه را که او میخواهد بدانند، نمایندگان او در سراسر آفاق عالم اسلام به مردم میگویند تا بدانند. یعنی از همه جا وجوهات و بودجه برای ادارهی مبارزهی سیاسی عظیم آل علی جمع کنند. یعنی وکلا و نمایندگان او در همهی شهرها باشند که پیروان امام صادق(ع) به آنها مراجعه کنند و تکلیف دینی و همچنین تکلیف سیاسی خود را از آن حضرت بپرسند.
تکلیف سیاسی هم مثل تکلیف دینی واجبالاجرا است. امام صادق(ع) یک چنین تشکیلات عظیمی را به وجود آورده بود و با این تشکیلات و به کمک مردمی که در این تشکیلات بودند با دستگاه بنیامیه مبارزه میکرد. در هنگامیکه پیروزی او بر بنیامیه حتمی بود، بنیعباس به عنوان یک جریان مزاحم و فرصتطلب آمدند، میدان را گرفتند و بعد از آن امام صادق(ع) هم با بنیامیه و هم با بنیعباس مبارزه کرد.
فرازی از بیانات امام خامنهای حفظه الله تعالی، ۱۳۵۹/۶/۱۴ (متن کامل)
عید میلاد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و امام جعفر صادق سلام الله علیه را به محضر امام عصر سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه و به شما و همه شیعیان و محبان ایشان تبریک عرض میکنم.
