بزرگ غریب

«...نجاشی به نقل از احمد بن محمد بن خالد برقی ماجرا را این‌گونه روایت می‌کند که عبدالعظیم در حال فرار از سلطان، به ری آمد و در سرداب خانه مردی از شیعیان در محله «سکة الموالی» ساکن شد. او در همان سرداب به عبادت می‌پرداخت، روز را روزه می‌گرفت و شب را به عبادت می‌گذراند. وی مخفیانه از منزل بیرون می‌آمد و به زیارت قبری می‌رفت که می‌گفت: این قبر مردی از فرزندان موسی بن جعفر(ع) است. پیوسته در آن سرداب بود و خبر ورود او به شیعیان آل محمد یکی پس از دیگری می‌رسید تا اکثر شیعیان با وی آشنا شدند. آن حضرت تا پایان عمر خود در شهر ری ساکن بود و پس از وفات در همانجا مدفون شد و قبر او زیارتگاه شیعیان گردید... امام هادی علیه السلام درباره ایشان فرمود: اگر زیارت می‌کردی قبر عبدالعظیم حسنی را که نزد شماست، هر آینه مثل کسی بودی که امام حسین علیه السلام را زیارت کرده باشد...» (1) (2)

 

1: تارنمای دانشنامه اسلامی اهل‌البیت سلام الله علیهم

2: پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث‌شیعه

 

سالروز رحلت سیدالکریم، حضرت عبدالعظیم حسنی سلام الله علیهما، تسلیت باد. زیارت مزار شریفش مجدد روزی‌مان شود، ان شاء الله

 

 

آزاده‌مَرد

حتی پیش از اسلام آوردن، به توهین‌های ابولهب و مشرکان نسبت به پیامبر خدا پاسخ می‌داد، در سال دوم بعثت اسلام را پذیرفت و به‌واسطه‌ی حمایت‌های او، از فشار قریش بر پیامبر خدا کاسته شد، در پیروزی مسلمانان در جنگ بدر نقش بسزایی داشت، در جنگ احد با دو شمشیر می‌جنگید، شهادت او در جنگ احد و مُثله‌شدن پیکرش بعد از شهادت مصیبتی بزرگ برای پیامبر خدا و مسلمانان بود. زنان انصار پیش از گریه بر کشتگان خود بر حمزه می‌گریستند. رسول خدا در نماز بر پیکر او به‌جای پنج تکبیر، هفتاد تکبیر گفت^*.

 

* گزیده‌ای از «بررسی فضائل حضرت حمزه(ع) در قرآن»، مأخذ: تارنمای امام خامنه‌ای حفظه الله

 

سالروز شهادت حضرت حمزةبن‌عبدالمطلب سلام الله علیهما تسلیت باد.

 

 

یک بام و دو هوا: غربی و شرقی!

در اکتبر 1962 وقتی شورویِ سابق شماری از موشک‌های میان‌بُردش را در خاک کوبا مستقر کرد، دولت وقت آمریکا در واکنش به استقرار موشک‌ها نزدیک مرزهایش، دنیا را تا آستانه‌ی جنگ اتمی پیش بُرد. رویداد مذکور به بحران موشکی کوبا معروف شد. نهایتا شوروی موشک‌ها را برچید و قائله خاتمه یافت.

 

شروع جنگ روسیه و اوکراین، بحران موشکی کوبا و استانداردهای دوگانه‌ی قلدرهای دنیا را یادم آورد. در سال 1949 آمریکا و متحدانش برای مقابله با شوروی، سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) را تاسیس کردند. در تقابل با ناتو، شوروی و متحدانش نیز در سال 1955 پیمان ورشو را پایه‌گذاری کردند. با فروپاشی شوروی پیمان ورشو نیز قاعدتاً بی‌اثر شد، اما گسترش ناتو به‌سمت شرق و از جمله مرزهای روسیه متوقف نشد. اگر آمریکا استقرار موشک‌های روسی در کوبا را برنمی‌تابید، چرا انتظار دارد که روس‌ها در برابر پیشروی ناتو (و احتمالا کلاهک‌هایش) تا پشت مرزهای‌شان سکوت کنند؟!

 

آنچه امروز در صحنه‌ی جنگ اوکراین می‌گذرد، پشت‌صحنه‌ و ذی‌نفعانی هم دارد که ذی‌نفع‌ترین‌شان آمریکاست؛ و البته بازندگانی هم دارد که قاعدتاً بازنده‌ترین‌شان اوکراین و سپس اتحادیه‌ی اروپاست.

 

موضع جمهوری اسلامی در قبال جنگ اوکراین روشن است؛ فرمودند¹: «ما البتّه در اوکراین طرف‌دار توقّف جنگیم، ما میخواهیم آنجا جنگ تمام بشود؛ منتها علاج هر بحرانی صرفاً در صورتی ممکن است که ریشه‌ی بحران شناخته بشود. ریشه‌ی بحران در اوکراین سیاستهای آمریکا است، سیاستهای غربی‌ها است؛ اینها ریشه‌ی بحران است؛ اینها را باید شناخت و بر اساس اینها قضاوت کرد، داوری کرد و اگر اهل اقدام بودیم، اقدام کرد.»

1. سخنرانی تلویزیونی امام خامنه‌ای حفظه الله به مناسبت عید مبعث، 1400/12/10

 

 

واقعه‌ی مهم

در بحبوحه‌ی خشونت صهیونیست‌ها علیه فلسطینیان و نمازگزاران مسجدالاقصی، حمله‌ی راکتی نه فقط از غزه بلکه از جنوب لبنان و سوریه به‌سمت سرزمین‌های اشغالی واقعه‌ی بسیار مهمی بود. قاعدتاً صهیونیست‌ها انتظارش را نداشتند، به‌ویژه که به سرکوب فلسیطینیان و سکوت یا بی‌عملیِ نهادهای باصطلاح بین‌المللی عادت کرده بودند. اما حمله‌ی راکتی غزه و سوریه و جنوب لبنان به‌سمت سرزمین‌های اشغالی از هماهنگی نیروهای مقاومت منطقه حکایت دارد و می‌توان چنین استنباط کرد که زین ‌پس دشمن به هر عضو از مقاومت که ضربه بزند، سایر عضوهای مقاومت پاسخش را خواهندداد. صهیونیست‌ها هر بار که برای تداوم بقای‌شان تقلا می‌کنند، زنجیرها بر پیکر نحس‌شان تنگ‌تر می‌شود.

 

گریختن به دوزخ!

وضعیت سرزمین‌های اشغالی آشفته است. اقدامات نتانیاهو، معترضان اشغالگر را چند هفته به خیابان‌ها کشاند و نه تنها شهروندان اشغالگر که حتی سردمداران صهیونیست‌ را هم به جان هم انداخت تا بار دیگر شکاف‌ها در حکومتِ جعلی‌شان آشکار شود.

 

شگفت آنکه صهیونیست‌ها هم‌زمان بر خشونت‌های‌شان علیه فلسطینیان و نمازگزاران مسجدالاقصی افزودند و سپس غزه و جنوب لبنان را هدف حمله قرار دادند و در عین حال ایران را به حمله نظامی تهدید می‌کنند! ترفندشان ایجاد تهدید خارجی برای خاموش کردن آتش داخلی است.

البته نتانیاهو و دیگر هم‌قطارانش برای ماندن در قدرت از جنگ‌افروزی ابایی ندارند اما مسئله آن‌ها، ناتوانی‌شان در عملی کردن تهدیدهای‌شان است.

 

جنگ 33 روزه‌ی صهیونیست‌ها با لبنان و سپس جنگ 22 روزه‌ و 8 روزه‌ی آن‌ها با مسلمانان غزه، خالی بودن دست ارتش صهیونیستی در مواجهه با تهدیدهای جدی را نشان داد. با وجود حزب‌الله لبنان در مرزهای شمالی سرزمین‌های اشغالی و حضور قانونی و علنی ایران در سوریه، حتی تهدید صهیونیست‌ها علیه کشورمان هم نابخردانه است، چه رسد به عملی کردن تهدیدها.

 

اما جدای از اعتراضات اخیر علیه نتانیاهو در سرزمین‌های اشغالی، رژیم جعلی حقیقتا با بحران موجودیت روبروست، اما ظاهرا هنوز هم علت و عمق بحران را درک نمی‌کنند. حمله آن‌ها به تاسیسات هسته‌ای ایران (به فرض محال که بتوانند)، چه دردی از آن‌ها درمان خواهدکرد؟ مگر جمهوری اسلامی طی 44 سال اخیر با سلاح‌ هسته‌ای آن‌ها را به لبه بحران کشانده است؟  

امروز خانه‌ی عنکبوت از درون دچار بحران است و هر بار که شکاف‌ها گسترده‌تر و ضربات نیروهای مقاومت سنگین‌تر شود، رشته‌های نازک حیات رژیم جعلی صهیونیستی بیشتر از هم می‌گلسد.

 

در این میان، باید به حال دولت‌ واداده‌ی باکو تاسف خورد که این روزها آشکارا نقش عروسک خیمه‌شب‌بازی صهیونیست‌ها را بازی می‌کند و به رویاپردازی‌های امثال اردوغان دل‌خوش کرده است.