چه گم کرده کسی که تو را یافته؟! *
پاییز پارسال همه دولت‌ها و گروه‌هایی که کینه ایران را به دل داشتند، شمشیرها را از رو بستند و کارهایی از آن‌ها سر زد که در عرف خودشان هم کم‌نظیر بود! نخست‌وزیر کانادا در تظاهرات گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی شرکت کرد و در داخل ایران، حتی اتباع کشورهایی مثل هلند و فنلاند که معمولا ظاهر موجه‌تری دارند، در صحنه آشوب‌ها شناسایی شدند. سرویس‌های اطلاعاتی چندین کشور توان‌شان را جمع کرده بودند تا این‌بار ضربه را کاری وارد کنند. ربات‌های مجازی‌شان در شبکه‌های اجتماعی هشتگ‌های مربوط به آشوب‌های ایران را بالا می‌آوردند و رسانه‌های فارسی‌زبان‌شان علناً شیوه‌های آشوبگری و بند آوردن راه‌ها و خشونت علیه پلیس را ترویج می‌کردند و آن‌را خرابکاری شرافتمندانه می‌نامیدند! در حالی مدعی کشتار مردم به‌دست نیروهای نظامی بودند که فیلم‌های آتش زدن مامور پلیس در مشهد و ضرب‌وشتم آرمان علی‌وردی و چاقو زدن به پیکر بی‌جان روح‌الله عجمیان و گلوی بریده و پیکرهای زیرگرفته‌شده ماموران نیروی انتظامی، در فضای مجازی در دسترس همه بود.
هر دختر جوان یا نوجوانی که به هر علتی فوت می‌کرد، آن‌ها را کشته جا می‌زدند و مدعی می‌شدند که حکومت به قتل‌شان رسانده است. و در آن فضای آکنده از خشم کور و تهی از منطق، مشتریان شبکه‌های مخالف نمی‌پرسیدند که حکومت چرا باید هرچند روز یک‌بار دختر نوجوانی را بکشد و اوضاع را برای خود سخت‌تر کند؟! وقتی حکومت کسانی را که در صحنه قتل روح‌الله عجمیان حاضر بودند، زنده دستگیر و برای‌شان دادگاه برگزار می‌کند، چرا باید نوجوانی را بکشد که نهایتا در تجمعی شرکت کرده و شاید شعاری داده است؟!
در هر حال، امروز 22 بهمن 1402 هجری شمسی که این جمله‌ها را می‌نویسم به لطف و یاری خدا شبکه منحط «من‌وتو» تعطیل شده، یکی از بزرگترین کاسبان خون مردم ایران و از مهم‌ترین آتش‌بیاران معرکه در اینترنشنال، به پایان راهش رسیده (به گفته خودش آمریکا دیگر نمی‌تواند حفاظت از او را به عهده بگیرد!)، خیابان‌های فرانسه صحنه اعتراضات گسترده کشاورزان است، در آمریکا احتمال وقوع جنگ داخلی بین ایالت تگزاس (و چند ایالت همسوی دیگر) با ارتش دولت فدرال بر سر ورود مهاجران به آمریکا قوت گرفته و سرزمین‌های اشغالی صحنه بی‌سابقه‌ترین لرزه‌های نظامی و سیاسی است. همه کسانی که برای ایران و مردمش نقشه کشیده بودند، امروز شکار نقشه خدا شدند.
و جمهوری اسلامی ایران که تقریبا عین 45 سال گذشته را (گاهی شاید کمتر و گاهی شدیدتر) تحت تحریم‌های اقتصادی و صنعتی و فنی و نظامی بوده است، به خواست خدا و با کمک قدرت لایزال الهی ورود به چهل‌وششمین سال پیروزیش را جشن گرفت.
اگر تاریخ معاصر جهان را مرور کنیم درمی‌یابیم هر یک از توطئه‌های دشمنان‌مان علیه ما به‌تنهایی برای زمین زدن کشوری دیگر کافی بود. اما چون ملت ایران قلباً خواستند تا استقلال، عزت نفس و دین و شرف‌شان را حفظ کنند، نصرت خدا آن‌ها را دربر گرفت و انقلاب اسلامی نه فقط تضعیف نشد که ریشه‌هایش به تمام منطقه و حتی فراتر از آن گسترش یافت.
و البته، همانطور که دست قدرت‌های خارجی را از کشورمان قطع کردیم، دست خائنان و متظاهرانی را نیز که خود را پشت نقاب اسلام و ولایت و انقلاب پنهان می‌کنند و با ضربه زدن به ارکان اقتصادی، فنی و فرهنگی کشور، سفره‌های مردم را به غارت می‌برند و در ناامید کردن جوانان کشور می‌کوشند و منافع ملت را فدای منافع شخصی خود می‌کنند، قطع خواهیم کرد، به حول و قوه خدا.
خدایا به میمنت و برکت فرارسیدن ماه مبارک شعبان و عزیزانت که مولود این ماه هستند، این دین و این پرچم و این رهبر و این ملت و این کشور را در پناه خود حفظ فرما. آمین یا رب العالمین
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک اعدائهم
* عنوان مطلب، برگرفته از نیایش امام حسین علیه السلام با خداوند است در روز عرفه
مَا ذَا وَجَدَ مَن فَقَدَک وَ مَاالَّذِی فَقَدَ مَن وَجَدَک
کسی که تو را گم کرده چه یافته و چه گم کرده کسی که تو را یافته؟ (متن نیایش با ترجمه‌ی استاد حسین انصاریان)
