ادعاهای بی‌باور و بی‌عمل
در جریان اعتراضات اواخر شهریور و اوایل مهر 1401 که به اغتشاش تبدیل شد، گروهی از خارج‌نشین‌های مخالف جمهوری اسلامی که حکومت و هر شخص و نهاد منسوب به حکومت را به باد توهین و تهمت می‌گرفتند، توحشی شنیع و تمام‌عیار را به نمایش گذاشتند تا نشان دهند به آنچه که خود می‌گویند و مدعی آن هستند نیز اعتقادی ندارند و عمل نمی‌کنند. آش چنان شور شد که پلیس لندن (شهری که شبکه‌های ماهواره‌ای مستقر در آن‌جا روز و شب مخاطبان‌شان را برای تشدید ناآرامی‌ها در ایران تهییج می‌کردند) تصویر شماری از اغتشاش‌گران مخالف جمهوری اسلامی در لندن را منتشر کرد و از مردم خواست تا آن‌ها را شناسایی و به پلیس معرفی کنند.
در ایران ما نیز وضعیت نه بهتر، بلکه از جهاتی بسیار بدتر بود. جریانی که پلیس کشور را به خشونت متهم می‌کرد، شماری از ماموران انتظامی و امنیتی کشور را با خشونت و بی‌رحمی مجروح کرد و متاسفانه شماری از آن‌ها به شهادت رسیدند.
و دردناک‌تر آن‌که تمام غائله تماماً براساس اتهامی شکل گرفت که مدعیان تا امروز برای اثباتش هیچ شاهد و سندی نیاورده‌اند. آن‌ها که چنین کردند و آن‌ها که به‌جای تسکین بر آتش دمیدند به خدا چه پاسخی خواهندداد؟
