مسعود دیانی، دین‌پژوه و نیز مجری و سردبیر برنامه‌ی ارزشمند «سوره» به سوی پروردگارش شتافت. خواندن خبر رحلتش متاثرم کرد. خداوند مهربان او را رحمت و با خاندان وحی سلام‌الله‌علیهم محشور و هم‌نشین و به خانواده محترمش صبر و اجر بر صبر عطا فرماید، ان شاء الله
برای شادی روح ایشان صلواتی ذکر کنیم: اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک اعدائهم
شبکه سه از اوایل ماه شعبان به مناسبت اعیاد شعبانیه پخش برنامه حسینیه معلی را آغاز کرده و به گمانم دست‌کم تا نیمه شعبان ادامه دارد و چه برنامه خوبی...
عزیزانی از ایران و افغانستان (و شاید از کشورهای دیگر که بنده ندیده‌ام،) به مناسبت ایام ماه مبارک، برنامه‌های مختلفی از جمله شعرخوانی، مناقب‌خوانی، قوالی و مداحی اجرا می‌کنند و چهار ناظر برنامه آقایان کرمی، واعظی، هلالی و رسولی هم انصافا بشاش و سرحال میهمانان را همراهی و گاهی راهنمایی می‌کنند. خدا حفظ‌شان کند.
برنامه دیشب (9 اسفند) با حضور استاد سازگار که محاسنش را در مدیحه‌سرایی برای اهل‌بیت پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم سفید کرده است، تبرک بیشتری یافت.
و مدیحه‌ی جدیدشان در مدح امیرالمومنین سلام‌الله‌علیه... خدا می‌داند که زبانم از وصفش قاصر است.
حسینیه معلی قبلا هم در ایام محرم و صفر در سوگ سید و سالار شهیدان امام حسین سلام‌الله‌علیه از شبکه سه سیما پخش می‌شد.
این برنامه را هر شب حدود ساعت 22:15 و تکرارش را روز بعد معمولا ساعت 17 ببینید.
انسان‌ها درد دارند. آن‌ها یا خودشان دردمندند و یا غصه‌دارِ دردهای دیگرانند. یکی از خدا بخشایش می‌طلبد، دیگری برای شفای بیمارش دعا می‌کند و آن دیگری شغل، ازدواج یا سرپناه می‌خواهد و آن‌ها که روح بلندی دارند، از خدا فقط خدا را می‌خواهند... و این دعاها تمامی ندارند... حالا اگر بدانیم دعایی هست که با مستجاب شدنش تمام دیگر خواسته‌های خوب انسان نیز برآورده می‌شود، چه می‌کنیم؟ آیا شب و روز برای اجابتش خدا را نمی‌خوانیم؟
چنین دعا و چنان اجابتی حقیقت دارد اما تاکنون به مراد نرسیده‌ایم چون ضرورتش را حقیقتاً ندانسته‌ایم تا با تمام وجود بطلبیم‌اش...
آرمان‌شهر و مدینه فاضله حقیقتی است که خدا وعده تحققش را داده است و راستگوتر از خدا نیست. شاید اگر انسان می‌دانست با ظهور حجت خدا و پیدایش جامعه مهدوی چه زندگی شگرف و دل‌انگیزی در انتظار اوست، جز ظهور حضرت علیه‌السلام از خدا چیز دیگری طلب نمی‌کرد. دنیایی که بهترین بنده خدا بر آن حکومت کند و مناصب را به صالح‌ترین بندگان سپرده باشد، به نظرتان چگونه دنیایی خواهدبود؟ دنیایی که در آن، ابلیس نابود و نفس اماره به بند کشیده می‌شود تا روح پاک انسان پس از هزاران سال اسارت، به پرواز درآید و حقیقت الهی خویش را زندگی کند، چگونه دنیایی خواهدبود؟
رهایی از فقر و ناامنی کمترین ثمره‌ی حکومت صالحان بر زمین است. آنچه خواهدشد را امروز به خواب هم نمی‌بینیم. خبرهایی که از اهل‌بیت علیهم‌السلام به ما رسیده شگفت‌انگیز است. در حکومت حضرت، راه سعادت دنیوی و اخروی برای انسان همواره خواهدشد.
آن‌ها که قضیه را درست نفهمیده‌اند، مهدویت و ظهور را مبحثی برای سرگرم‌کردن مستضعفان و رنج‌دیدگان می‌دانند؛ اما غافلند که تاریخ و قصه انسان بدون مهدویت، ناقص و بی‌معناست. آیا خرد انسان می‌پذیرد که هزاران رسول و نبی و هزاران سال شهادت و اسارت و ایثار بیهوده و بی‌سرانجام باشد؟ خدایی که نبوت را برای هدایت انسان آغاز کرد، آن را با امامت مهدی علیه‌السلام به ثمر خواهدرساند.
ای امام عزیز ما، ای غریب قرن‌ها... ما را ببخش که آرزوهای ناچیزمان را مصرّانه از خدا خواستیم اما از بزرگترین درد زندگی‌مان که محرومیت از دیدار توست، غافل ماندیم... ای آنکه بر رهایی و سعادت ما بیش از خودمان حریصی، دست الهی خود را بر دلهای به‌‌خواب‌رفته‌مان بکش، تا بیدار و مشتاق، روز و شب شما را از خدا طلب کنیم و خاضعانه و عاشقانه به کشتی نجات شما درآییم.
فرمودند:
«در اعیاد موالید ائمه، از گذشته تجلیل می‌کنیم؛ اما در عید نیمه شعبان، همه‌ی نگاه به آینده است؛ یعنی این نگاه دو چیز را با خود دارد: یکی امید، یکی تلاش. دلهای افسرده در نهایت گرفتاری و تنگنا، یک روزنه‌ی روشن و درخشانی به یک دنیای نورانی و بهشت‌آسا در مقابل چشمشان می‌بینند و به آینده امید دارند.»
از بیانات رهبر انقلاب اسلامی
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ... اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ، الذَّابِّینَ عَنْهُ، الْمُسَارِعِینَ فِی حَوَائِجِهِ، الْمُمْتَثِلِینَ لِأَوَامِرِهِ، الْمُحَامِینَ عَنْهُ، الْمُسْتَشْهَدِینَ بَینَ یدَیهِ
* مأخذ عکس: تارنمای رهبر معظم انقلاب اسلامی
وقتی برف سنگین می‌بارد، نزنیم به کوه و جاده. اگر هشدار دادند که نرو اما رفتم و مشکلی برایم پیش آمد، جز خودم جان امدادگرانی را هم که برای نجاتم می‌آیند به خطر می‌اندازم. پناه بر خدا، اگر اتفاقی برای‌شان بیفتد پاسخ خدا و بنده خدا را چه بدهیم؟
کولاک و یخبندان که می‌شود، نیروهای امدادگر و پلیس شبانه‌روز به خودروهای گرفتار در برف کمک می‌رسانند. کسی که سفرش ضروری نیست و آگاهانه راهی جاده می‌شود، آن بندگان خدا را هم به زحمت می‌اندازد. هنگام برف و یخبندان از سفرهای غیرضروری و صعود به کوه‌ها و ارتفاعات بپرهیزیم.
به این موضوع که فکر می‌کردم، لطیفه‌ای هم یادم آمد: شخصی در کوهستان گم شد. امدادگران برای پیدا کردنش بسیج شدند. هرچه تلاش کردند با او تماس بگیرند، گوشی‌اش جواب نداد. طرف بعد از 24 ساعت خودش راه را پیدا کرد و برگشت. پرسیدند چرا تلفنت را جواب نمی‌دادی. گفت: شماره ناشناس جواب نمی‌دم.
امروز از صبح هوا ابری بود و باد می‌وزید. بعد از ظهر کنار پنجره سرگرم کارم بود. لحظه‌ای نگاهم سمت پنجره چرخید و دیدم بیرون کولاکی برپاست! باد چنان شدید بود که برف را افقی می‌باراند! لحظاتی بعد بارش برف سمتِ بالا متمایل شد؛ چنان که گویی می‌خواست از زمین به هوا ببارد. شاید نیم ساعت هم نشد که کولاک بند آمد. حالا ابرهای انبوه کنار رفته‌اند؛ آسمان نیمه‌ابری است و بخش‌هایی از آبیِ دل‌انگیزش هویداست. گاهی خورشید از پس ابرها بیرون می‌آید و آفتابی ملایم روی ساختمان‌ها ظاهر می‌شود.
آن‌ها که برای باور کردن خداوند در پی معجزه‌اند، اگر نیک بنگرند هر لحظه‌ی این عالم معجزه‌ای است.
