مرگ جدام کرده است از تو اگر جدا شدم

دور شدم از این و آن، با خودم آشنا شدم

آینه در حجاز بود عاشق مصطفی شدم

 

سرمه نمی‌برم به چین، قند و شکر نمی‌خرم

نقره و زر نخواستم، صاحب کیمیا شدم

 

بار شتر گذاشتم، وقف تو هر چه داشتم

دانه‌ی عشق کاشتم، در قفس‌ات رها شدم

 

با تو جرس به هر نفَس، مصرع عاشقانه‌ای است

با تو پر از قصیده‌ام، با تو غزل‌سرا شدم

 

ای که ملول می‌شوی از نفس فرشته‌ها

باور من نمی‌شود هم‌نفَس خدا شدم

 

سفره‌ی دل برای من باز کن آیه‌ای بخوان

حرف بزن که محرم زمزمه‌ی حرا شدم

 

قطره‌ی من فرات شد، ذره‌ام آفتاب شد

پیش تو سیّدالبشر سیّدة‌النّسا شدم

 

پشت سرت من و علی، قامت عشق بسته‌ایم

تو همه مقتدا شدی من همه اقتدا شدم

 

من به تو دست یا علی داده‌ام از صمیم دل

مرگ جدام کرده است از تو اگر جدا شدم

 

لحظه‌ی آخرین غزل ترس ندارم از عَجَل

پیرهن تو در بغل با تو دوباره ما شدم

 

سروده سید حمیدرضا برقعی در عرض ارادت به ساحت پاک حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها

نماهنگ این عرض ارادت را از این پیوند دریافت کنید: نشانی

 

 

خرید و فروش سنتی

چند سالی است که حتی شهرهای کوچک و محلات هم از نفوذ فروشگاه‌های بزرگ زنجیره‌ای در امان نمانده‌اند. هر فروشگاه زنجیره‌ای یا مرکز خریدی که در مناطق پرجمعیت شهرها سبز می‌شود، ممکن است چند بقالی و لبنیاتی و... را به کسادی یا شاید به تعطیلی بکشاند. گشایش فروشگاه‌های‌ زنجیره‌ای در اماکن فاقد کسب‌وکارهای مشابه یا در حاشیه اتوبان‌های کم‌‌کسبه شاید توجیه‌پذیر باشد اما، به نظر بنده، افتتاح آن‌ها نزدیک بازارچه‌ها و محله‌ها یا در فرعی‌های مملو از مغازه و سوپری به کسب‌وکارهای کوچک آسیب می‌زند.

 

آیا نباید هنگام صدور جواز تاسیس شعبات فروشگاه‌های زنجیره‌ای در محله‌ها و فرعی‌هایی که محل فعالیت کسبه‌های سنتی است، چنین مواردی را در نظر گرفت؟

خرید از بقالی‌ها و کسبه‌های کوچک محلی را فراموش نکنیم؛ راهکار ساده‌ای برای حمایت از آن‌هاست.

 

آتشی که در ایران افروختند در فرانسه و سرزمین‌های اشغالی شعله‌ور شد

این روزها و هفته‌ها که وضعیت خیابان‌های فرانسه و سرزمین‌های اشغالی را می‌بینم، حرف‌های دولتمردان فرانسه و سران صهیونیست را با خود مرور می‌کنم که چگونه بر آتش آشوب‌های پاییز پارسال در کشورمان هیزم می‌ریختند و آشکارا از اغتشاش و آتش‌افروزی در ایران حمایت می‌کردند.

برگ خشکی بی‌اذن خدا بر زمین نمی‌افتد. طی چند سال‌ اخیر نقشه‌هایی که علیه ایران کشیدند و آنچه اندکی بعد سر خودشان آمد، به اندیشه وامی‌داردم. هجوم هواداران ترامپ و اشغال کنگره آمریکا، اعتصاب چند ماه پیش معلمان کانادا و تهدید دولت به جریمه‌ سنگین آن‌ها (تنها اندکی بعد از شروع اغتشاشات در ایران و همراهی نخست‌وزیر کانادا با مخالفان جمهوری اسلامی در آن کشور) و حالا اعتراضات گسترده‌ی فرانسوی‌ها و برخورد خشن پلیس فرانسه با آن‌ها و همچنین آشوب در سرزمین‌های اشغالی و آشکارتر شدن شکاف‌های عمیق در حاکمیت منحوسِ آن رژیم دروغین، بسیار تفکر‌برانگیز است.

البته چنین نیست که اوضاع فعلی در غرب و سرزمین‌های اشغالی را صرفاً و منحصراً نتیجه‌ی خباثت‌های‌شان علیه ایران بدانم؛ چرا که معتقدم حرکت عامدانه علیه آیین و سنت‌های الهی محکوم به شکست و نابودی است. حکومت‌ها و دولت‌هایی که آگاهانه علیه دین و اخلاق و ارزش‌های دینی طغیان می‌کنند، دیر یا زود با حقیقت عصیان‌شان که چیزی جز ظلمت و عذاب و هلاکت نیست روبه‌رو می‌شوند. در عین حال، معتقدم که در نظام خلقت هر عملی پیامدی دارد، لذا کسانی که در ایران‌مان باد می‌کارند طوفان درو می‌کنند.

 

سلام بر تو ای بهارِ خلایق و خرمیِ روزگار

آمدن بهار را به تو تبریک می‌گویم، اما بهار حقیقی تویی «ای بهار خلایق و خرمیِ روزگار»... تویی آن بهاری که بعدِ آن خزان و زمستانی نیست.

«السَّلامُ عَلَىٰ رَبِیعِ الْأَنامِ، وَنَضْرَةِ الْأَیَّامِ» 

از خدا مسئلت می‌کنیم تا در ظهورت تعجیل فرماید، ای بهار حقیقی، ای امام زمان، سلام خدا بر شما

 

 

 

بهارِ من امامِ زمانِ من است

اسفند پارسال با سالروز ولادت امام‌مان‌ حضرت ولی عصر که سلام خدا بر او باد، به پیشواز سال 1401 رفتیم و باز اسفند امسال با سالروز میلاد ایشان به بدرقه‌ی سال 1401 و به استقبال نوروز می‌رویم. سال‌مان بین دو نیمه‌ی شعبان بود و سال پیشِ رو نیز چنین خواهدبود.

بهار طبیعت، نشانه است؛ وقتی تمام عالم هر سال با آمدن بهار نو می‌شود و رستاخیز می‌کند، چگونه انسان و انسانیت را بهاری نباشد؟! اما بهار طبیعت و بهار حقیقت را تفاوتی است. بهار طبیعت، هر سال به‌سوی‌مان می‌آید اما برای رسیدن به بهار حقیقت، باید به‌سویش گام برداریم.

خدای مهربان توفیق‌مان دهد تا در لحظه‌ی سال نو امام‌مان را یاد کنیم و ظهورش را از خدا بخواهیم. بی‌ظهور امام، طعم شیرین حیات حقیقی در دولت کریمه‌ی حضرت را نخواهیم چشید. از خدا بخواهیم تا ما را در عمل به تکالیف‌مان یاری دهد. از خدا ظهور بهار حقیقی را مسئلت می‌کنم.